**********************************************************************
(7)อยากเป็นนักธุรกิจ....ไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผู้บริหารเสมอไป
สวมเสื้ออะไร ก็เป็นได้ แบบ oนาย
JIMBO
**********************************************************************
---------------
โดนลองใจ
---------------
ผมก็ขับรถตามหน้าที่ผมเรื่อยเปื่อย....รักษางานในหน้าที่ให้ดีที่สุด
รับจ้อบวานผ้าไหม รับจ้อบงานแลกเงินจาก
ตาเฉินมาได้ประมาณ 2 เดือน รายได้หรอ
อิอิ เงินเดือน +โอที นิดหน่อย 17000 บาทเอง แต่รายได้พิเศษ ม่าย
บอกเท่าไหร่
แต่มากกว่าเงินเดือน ผู้จัดการ ละกัน
เช้าวันหนึ่งทำงานตามหน้าที่
รับตาเฉินตอนเช้าไปทำงาน วันนั้นเป็นวันเงินเดือนออก ผมหน้าใส ตาเฉินหน้าใส
เช่นกัน พอส่งที่โรงงานเสร็จ ตาเฉินบอกว่าเดวยู ไปหาอะไรกิน เสร็จแล้ว 10
โมงมาเจอกัน ที่ ห้องทำงานไอ นะ
10 โมงเช้าตรง
ผมไปเจอตาเฉินที่ห้องทำงาน...ตาเฉินควักสมุดเงินฝากออกมา พร้อมสลิป ใบถอนเงิน
จาก
ธนาคาร เขียนขยุกขยิก ในใบถอน แล้วยื่นให้พร้อมพาสปอร์ต ด้วย
บอกว่ายูไปถอนเงินที่ธนาคารกรุงเทพฯสาขา
บางกะปินะ ผมเอาเอกสารมาตรวจดู
นิสัยผมถ้าจะทำอะไรที่มีเอกสารมาเกี่ยวข้องผมต้องตรวจทุกครั้ง ขี้เกียจ
ดับเบิ้ลเวริคนะ
ผมมาตรวจเอกสารดูตัวเลข เฮ้ย...ทำไมเยอะหว่า ไอ้
เฉินมันเล่นไรมันหว่า ตั้ง 1,500,000 บาท แนะ
ผมถามมัน
ว่าทำไมไม่ซื้อแคชเชียร์เช็ค ละ
มันบอกว่าไม่เอายุ่งยากส์ชอบเงินสดผมพยักหน้ามันคงมีเหตุผลไรสักอย่าง
ผม
ถามต่อว่ายูไม่กลัวไอไปไม่กลับหรอ ไปลาวเลย มันตอบว่าไม่กลัวหรอกไอเชื่อว่ายู
ไม่สะเทือนกับเงินขนาดนี้ ผม
ตอบว่าใช่ ไอ ไม่ใช่คนดีอะไร วันไหนยูให้ไอ ถอนเงิน
10 ล้านเมื่อใดไอ ไปลาวชัวร์ ไอสัญญาเลย
ขับรถออกมาจากโรงงาน ผมตรงดิ่วไปเลย
บางกะปิ วนเท่าไหร่ไม่เห็นมีแบ้งค์กรุงเทพ สาขาบางกะปิ มีแต่สาขา
คลองจั่นนะ
วนสองรอบไม่มี ป้าดอยู่ไหนหว่า คลองจั่นก็คลองจั่นสิ เอา เดินไปถามในแบ้งค์
เจ้าหน้าที่แบ้งค์ตอบ
ว่า นู่นเลยคุณอยู่สุขุมวิท อยู่ตรงซอย 8
สุขุมวิทนะไม่ใช่ที่นี่ มีคนหลงแบบคุณนะหลายคนแล้ว อิอิ...ผมเอามือลูบ
กบาล
ดีใจจังวุ้ยส์ ไม่ได้มีเราโง่คนเดียว
ถึงแบ้งค์กรุงเทพบางกะปิ
จอดรถ..ผมยังไม่รีบขึ้นไปบนแบ้งค์ สำรวจลาดเลาหน้าแบ้งค์ก่อน
มีใครตามตูดมา
หรือไม่ มีใครพฤติกรรมหน้าสงสัยป่าว
มันเป็นนิสัยเคยตัวของผมนะเวลามีไรที่เกี่ยวข้องกับเงิน เพื่อความ
ปลอดภัยนะ
โดยเฉพาะไม่ใช่เงินของเรานะ
พลันสายตามองไปเห็นชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30เศษ
สวมแจ๊คเก็ตยีนส์ ใส่แว่นกันแดดดำปี๋ ยืนตั้งนานไปไหน
ก็ไม่ไปสักที
พฤติกรรมไม่น่าไว้วางใจสักเท่าไหร่ ทำไงละนายจิม....เกิดมีปัญหา
เรามิซวยหรือเนื้อไม่ได้กินดัน
ทะลึ่งเอาหนังมารองนั่ง
นึกออกแระมองไปรอบๆข้าง
เจอเป้าหมายแระ ร้านแผงลอยขายเสื้อนะ มีเสื้อซาฟารีแบบพนักงานขับรถใส่กัน
ลืมบอกไปถึงนายจิม..จะเป็นคนขับรถแต่เป็นคนเดียวในโรงงานที่ไม่ยอมใส่เสื้อซาฟารี
ผมเกลียดนะมันเหมือน
กดหัวเราให้ดักดานกับอาชีพนี้
ชีวิตนี้กรูไม่อยากเป็นคนขับรถวุ้ยส์ ผมจัดแจงซื้อทันใด 1 ตัว 220 บาทแนะ
ขาดทุนอีกแล้วเราวันนี้ ไม่เป็นไร ผมจัดแจงเดินเข้ารถถอดเสื้อหล่อออก
เหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน สวมเสื้อซาฟารี
แทน อิอิ
ครานี้หน้าตาเราค่อยเหมือนคนขับรถหน่อย
เดินเข้าประตูแบ้งค์
พร้อมเอกสารของตาเฉิน รอคิวยาวๆๆ พนักงานมีหลายเคาน์เตอร์
แต่มีคนทำงานสองเค้าน์
เตอร์เอง สงสัยไปกินข้าวกลางวันกันหมด ผมรอแล้วก็รอ 15
นาทีผ่านไป ไม่ถึงคิวเราสักที ส่วนพ่อผู้จัดการแบ้งค์
หรือผู้ช่วยไม่แน่ใจ
ยืนคุยกับคนนู้นทีคนนี้ที ส่วนพนักงานที่กลับมาแล้วแทนที่จะรีบทำงาน
คุยกันระริกระรี้ ป้าด
ไม่เห็นใจลูกค้าเลย ยืนกันขาแข็งเป็นสิบคน โอ้ย
ทนไม่ไหวแล้ววุ้ยส์
ผมเคาะโต๊ะเคาทเตอร์ บอกว่า
น้องๆถ้าอยากคุยพี่ว่างเสมอสำหรับน้องคนสวยทุกคน มาคุยกับพี่ดีกว่านะ
หัวใจพี่
ยังว่างจร้า ส่วนหัวหน้าน้องยืนอยู่นั้น
สงสัยเค้าจะเปลี่ยนอาชีพเป็นตุ๊กตาผู้พันแซนเดอร์กระมัง หล่อเจงๆ
พี่มา
แบ้งค์มาใช้บริการด้านการเงินไม่ได้มากินไก่ทอด
เท่านั้นแหละพี่น้องวงแตกเลย
เอิ้กๆๆๆ
ผมจัดแจงเบิกเงินเสร็จพนักงานจะเอาเงินใส่ถุงให้ผมบอกไม่ต้อง
ขอไปในห้องผู้จัดการหน่อยสิ แป้ปเดวเอง น้อง
ทำหน้างง
ผมบอกว่าจะให้พี่ถือถุงเงินทะลอกๆ ออกไปหรอ ขอไปจัดการกับเงินที่ห้องผู้จัดการหน่อย
น้องเค้า
พยักหน้า พาผมเดินไปพร้อมเงิน ผมบอกว่าขอบใจจร้าขอเวลาพี่ 1 นาที
ผมจัดแจงเอาเงินยัดลงไปในเสื้อ เสื้อไร
หรอ ซาฟารีกระเป๋าเยอะ โอว โนว
ผมยัดลงไปในเสื้อกล้ามให้เงินมันติดผนังอกผมเลย
แล้วกลัดกระดุมเสื้อ
ซาฟารีอีกครั้ง เดินตัวพองเหมือนอเมริกันฟุตบอลเลย
ถ้ามันจะจี้เรามันต้องยกตัวเราไปด้วย หรือถ้าจะยิงเรายิงไม่
เข้าติดแบ้งค์ก่อน
พี่น้องใช้มุกนี้ก็ได้ พี่จิม..จำมุกนี้เวลาเรียนช่างกล นะ
เอาสมุดปกอ่อนใส่ท้อง..พี่จิมโดนแทงละ
ด้วยมีดปอกผลไม้แต่แทงไม่เข้าเพราะติดสมุด
มีดงอเลย คนแทงนึกว่าพี่จิมเล่นของ
ได้เงินเสร็จเรียบร้อยรีบขับรถกลับโรงงาน
พอเจอหน้าตาเฉิน...ตาเฉินถามว่าไหนละเงิน ทำหน้าสงสัยถามว่ามี
ปัญหาหรอ ผมบอก
ป่าวครับบอส ว่าแล้วผมก็ถอดเสื้อออก เท่านั้นตาเฉิน หัวเราะกร๊ากๆๆๆ เออ
ยูนี่รอบคอบ
แหะ ว่าแล้วเอามือตบบ่าผม ยูนะ ทำไรให้เซอร์ไพรส์บ่อยจัง ไป
ไปธนาคารกัน อ้าวเรามาจากแบ้งค์ให้กลับไป
แบ้งค์อีกหรอ ผมถามว่าแบ้งค์ไหน
ตาเฉินบอกว่า สแตนดาร์ตชาร์เตอร์ นะสาขาฉะเชิงเทราครับพี่น้อง
เค้าจะเอา
เงินไปฝากที่นั่น ผมจัดแจงช่วยเหลือเงินฝากเงินถอน เรียบร้อย
ตาเฉินบอกว่า ยูนี่ซื่อสัตย์ดี
ไปกลับบ้านกันไม่ต้อง
เข้าโรงงาน
พี่น้องอาจสงสัยว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับธุรกิจใช่ไหม
ใจเย็นๆๆ นี่แหละคือพื้นฐานธุรกิจของพี่จิม....เกิดจากความ
ไว้เนื้อเชื่อใจ ไง
พี่น้อง คนเราจะเป็นหมาหรือเป็นคน ให้ถือเงินแป้ปเดียวก็รู้แล้ว จร้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น