**********************************************************************
บททดสอบความอดทน...อาขีพขับรถผู้บริหารนี่แหละ
ข้อสอบชั้นยอด จาก นาย
JIMBO
**********************************************************************
----------------------------
วันแรกนายก็วีนใส่ซะแล้ว
----------------------------
ผมนั่งรอนอนรอจนเวลาล่วงเลยไปยันเที่ยงกว่า
มาดามก็ยังไม่ลงมา ไม่แจ้งให้เราทราบซะด้วย ท้องผมเองร้อง
จ๊อก.... จ๊อกๆ
หิวข้าวจังเลย ข้าวเช้าไม่ได้กิน ข้าวกลางวันก็เลยเวลามาแล้ว
จะหลบไปกินข้าวเดี๋ยวมาดามลง หา
เราไม่เจอหงุดหงิดแน่ๆ อาชีพเราคือสแตนบาย
นี่หว่า หิว ว้อย ทนหน่อยนา นายจิม.......
นาฬิกาบอกเวลาบ่ายโมงตรง.
.....Hello Jim มาดามเดินมาพร้อม ลูกสาว ถืออะไรไม่รู้รุงรัง เป็นกล่องไม้ลายจีน
มีฝาปิดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ฟุตนึงครับรูปร่างทรงกลม
สวยสะด้วย
ผมรีบกุลีกุจอ ไปช่วยถือ Thank you JIM
ผมรีบไปเปิดประตูให้นั่งทางด้านหลัง มาดามบอกว่าจะไป ดิอิมโพ
เรียม จะไปช้อป
ที่นั่น ผมออกรถขึ้นทางด่วน จ่ายค่าทางด่วนหรอนายจิม
.....ต้องสำรองเงินตนเองออกไปก่อน
พอขึ้นทางด่วนเท่านั้น มาดามก็เปิดฝากล่องไม้
ลายจีนใบนั้น กลิ่นหอมหวลโชย ออกมาทันใด กลิ่นอาหารนะ
พี่
น้อง
ผมมองทางกระจกหลัง นั่งกิน เอร็ดอร่อยกันสองคน ผมนึกในใจ
กินได้กินดี ไม่เรียกเราเลยวุ้ยส์ เช้า ผัวกินยั่ว
กลางวันเมียยั่วเราอีก
ไม่คิดเลยนะ เราก็หิวเป็นเหมือนกัน ผมคงเก็บเครื่องหมาย คำถามอันนั้นไว้
จะลงมาช้าก็ไม่
บอกเราจะได้ไปกินข้าวก่อน นี่ต้องเสียเวลามานั่งเฝ้า
โดยไร้จุดหมาย
ระหว่างทาง มาดามก็ไม่ชวนผมคุยใดๆทั้งสิ้น แสดงว่ามาดาม
วางตัวพอสมควร ผมก็ไม่คุย เชอะ.... เราก็ หยิ่ง
หน้าที่เราขับรถ
ไม่ใช่นายสนองพระโอษฐ์ นี่หว่า จำไว้นะพี่น้องที่มีอาชีพ ขับรถนาย นายถาม 2 คำ
เราตอบคำเดว
พอ
เค้าจะเกรงใจเรา
ถึงเอมโพเรียมผมส่งให้ที่ชั้นสองด้านหลังให้มาดามลง
จากนั้นหาที่จอดรถ มารอที่ห้องคนขับรถ มาดามไม่ได้
บอกว่าจะลงมากี่โมง
แต่ผมไม่สนแล้วหิวจนตาลาย ตอนนั้นหิวขนาดหม่ำควายได้ทั้งตัวเชียว รอแล้วก็รออีกจน
บ่ายสี่โมงกว่ามาดามเพิ่งย้ายก้นลงมา บอกว่าให้รีบกลับ 5
โมงครึ่งยูต้องไปรับตาเฉิน ผมก็นึกในใจ มันเอาแต่ใจ
ตนเองจังวุ้ยส์ ออกจากเอมโพ
เรียมก็ปาไป 4 โมงครึ่งแระ กว่าจะถึงปากเกร็ด ก็ 5 โมงกว่า
แล้วมันจะให้เราเหาะ
ไปยันแปดริ้ว มันเล่นไม่เผื่อเวลาให้เราหายใจเลยหรือนี่
ผมชักไม่แฮปปี้กับมาดามแล้วละ เพื่อนๆ
มารับตาเฉินก็ปาไป 6 โมงตรงแระ ตาเฉิน
ยืนหน้าบูดหน้าบันได ออฟฟิศ ขึ้นรถมาถึงก็แบ้งค์ๆๆๆๆ ผมเลย
ว่าวัน
แรกก็ไม่รักษาเวลา อะไรประมาณนั้นแหละ ผมไม่พูด อะไร พอมันพูดจนจบ
ผมเซย์ซอรี่ แต่ผมไม่อธิบายเหตุผล
ใดๆให้ทราบว่าทำไมมารับช้าไป ครึ่ง ชม
ขับส่งถึงบ้านตาเฉิน ก็ ปาไปทุ่มตรง รถถนนรามอินทรา ติดหยอกสะ
เมื่อไหร่
วันนี้ทั้งวัน ขับรถ300 กม วิ่ง ปากเกร็ด แปดริ้ว 4 เที่ยว เข้าเมืองไปกลับ 2
ขาเหนื่อย ก็เหนื่อย หิวก็หิว
แล้วนี่มาระเบิดอารมย์ใส่เราอีก
มาดามเอ็งนะตัวปัญหา เอ็งจะรู้ไหมเนี่ย เซงเป็ด ไม่แฮปปี้กะตาเฉินด้วย
ขาด
สภาวะความเป็นผู้นำแท้ๆ ผมไม่พูดพล่ามทำเพลง ถามว่ามีงานต่อไหม
ถ้าไม่มีไอขอตัวกลับบ้าน ผมไม่สนว่ามัน
จะตอบอันใดไม่ เดินไปที่รถ
อีแก่ของผมทันที กลับบ้านเลยครับพี่น้อง
เช้าวันรุ่งขึ้นผมมาตามปกติ
ตีห้าครึ่ง มาล้างรถทำความสะอาดตามปกติ หกโมงเช้าตรงตาเฉิน ก็ลงมาหน้าบูดมา
เชว
ผมทำเป็นลืมเรื่องเมื่อวาน Pass is Pass นะนายจิม …… ผมนึกในใจ ผมปั้นยิ้มเข้าใส่
Good morning
Boss ตาเฉินมันกระชากเสียงใส่ผม Morning ผมทำเป็นไม่สนใจ
ว่ามันอารมย์บูดมาใส่ผม
เปิดประตูให้ขึ้นนั่ง
ทางด้านหลังแล้วออกรถตรงไปโรงงาน
พอ...ออกรถได้สักพัก
ตาเฉิน ก็เริ่มชักอาหารเช้าออกมากินอีก เคี้ยวตุ้ยๆๆไม่สนใจอีก
พอกินเสร็จเท่านั้นแหละ
ลายออกทันที
เมื่อวานมาดามบอกไอว่า รถสกปรก
ยูทำความสะอาดดีแล้วหรือ ยูไม่รักษาหน้าไอ มารับไอก็มาสาย ยูไปทำอะไร
เสร็จแล้วก็พล่ามสารพัด ผมไม่โต้ตอบอันใด พอมันพูดจบเท่านั้นแหละ
ผมกดคันเร่งทันใดกดแบบกระชาก โยน
ซ้าย ขวา
แบบแท็กซี่จะส่งกะหรือยังไม่ได้ค่าเช่า ประมาณนั้น วิ่งปรู้ดๆแบบนี้แหละ
พอเลยหนองจอกมาหน่อย
พอมีที่ว่าง ผมเบรค....จ้ากทันทีผมกระชากกุญแจรถออก
แล้วยื่นให้มันทันที บอกว่าไอไม่ชอบขับรถให้นายที่ไร้
เหตุผล ระเบิดอารมย์
ไม่ควบคุมอารมย์ เอะอะแบ้งค์ๆๆ กะลูกน้อง แทนที่จะถามดี ไอจะได้ตอบ นี่อะไร ยูลืม..
ข้อตกลงแล้วหรือว่ายูจะให้เกียรติ ไอ เหมือนเพื่อนยูไง?
ไอเป็นคนขับรถ
ไม่ใช่ทาสที่ยูนึกจะพูดก็พูด ไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่น ยูเคยถามไหมทำไมมารับยูช้า
เคยถามไหม
ว่าทำไมรถไม่สะอาด ไอไม่ใช่มนุษย์ที่ชอบแก้ตัว ยูเห็นไอเงียบ
ยูนึกว่าไอผิดอย่างที่ยูคิดหรือ เมื่อวานไอไม่พูด
เพราะอะไร ยูเอาไปคิดบ้างไหม
อย่าคิดว่ายูเป็นบอส ทำอะไรถูกหมดทุกเรื่อง เช่น
เนี่ยการกินอาหารของยูกับมาดาม เป็นนิสัยที่แย่มากๆ ยูกับมา
ดามหิวเป็น
คนอื่นหิวไม่เป็นหรือ นั่งกินไม่สนใจ ผู้อื่น เคยคิดจะเรียกไหมตามมารยาท
แถมลงมาหารถไม่มีเวลา
ที่แน่นอน ไอจะไปกินข้าวก็ไม่ได้ ต้องมานั่งแสตนบายด์
รออย่างไร้จุดหมายปลายทาง ไอจะล้างรถอีกรอบก็ไม่ได้
ไหนว่ามาซิ มันสกปรกตรงไหน
ไอทำความสะอาดอย่างดีตอนเช้ายูก็เห็น
มันเริ่มเสียงอ่อนลง บอกว่ามาดาม
คอมเพลนว่า ที่มือจับประตูด้านนอกรถ มีฝุ่นเกาะ ผมหัวเราะเล็กน้อย
แล้วบอก
ว่าซอร์รี่ ไอผิดเอง แต่ยูกลับไปคิดดูนะว่า ไอล้างรถเสร็จ 6โมงเช้า
ไอวิ่งไปกลับแปดริ้ว เที่ยวเช้า 100 กว่า
กิโลเมตร เพื่อมารอรับมาดาม
มาดามไม่มีเวลาลงมาที่แน่นอน ไอกล้าล้างรถหรือ
เกิดกำลังล้างมาดามลงมาต้องมา
รออีก อีกอย่างมือจับประตู
ยูหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกที่ไม่ให้มีฝุ่น เมืองไทยเมืองฝุ่น
ล้างเดี๋ยวนี้ออกไปถึงสิบนาที
ฝุ่นก็จับแล้ว
ไอถามยูว่าคนขับรถอเมริกา
เงินเดือนเท่าไหร่ ยูกล้าจ้างไอไหมละ ไอขอครึ่งเดียวของเงินเดือนคนอเมริกา
ไอจะ
ใส่สูท มีหมวก รถเข้าล้างที่คาร์แคร์วันละ สี่รอบ เลย สำหรับมารับยู
สายยูไปถามมาดามเองว่าลงมากี่โมง เข้ากทม
มันสนุกมากหรือ รถก็ติด
ออกมาจากห้างกี่โมง ยูเผื่อเวลาให้ไอหรือไม่
ไอไม่แคร์นะเรื่องไม่มีงานทำ
คนอย่างไอไม่ใช่คนรองาน ไอวิ่งเข้าหางาน มีเงินสามพัน ไอก็ขับแท็กซี่ได้แล้ว
ตก
งานเดี๋ยวนี้ไม่เกินเที่ยงไอเมคมันนี่ได้แล้ว เงินสดสะด้วย แต่ยูละ
กว่าจะหาคนขับรถที่ถูกใจยู ซื่อสัตย์ ดูแลปกป้อง
ยูได้ทุกเรื่อง เงินเดือนถูกๆ
ยูจะหาได้ที่ไหน อาทิตย์นึง เดือนนึง ไปเถอะเราเดินด้วยกันไม่ได้แล้ว
บ๊ายบาย
ผมเดินลงจากรถทันใด มันบอกเดี๋ยวก่อน ยูไปส่งไอที่โรงงาน
แล้วตอนเย็นค่อยพูดกัน ผมไปส่งมันที่โรงงานเสร็จ
เอารถไปจอดหลังโรงงาน
ริมสระน้ำเพื่อสงบสติอารมย์ ปรับเบาะเอนนอน แล้วนอนคิดว่า ไม่แฮปปี้เลยวุ้ยส์
อาชีพขับรถผู้บริหาร ต้องมารองรับอารมณ์อะไรไม่เป็นเรื่อง
พรุ่งนี้เรากลับไปทำอาชีพเก่าเราดีกว่าแล้วค่อย
หาทางเอาใหม่นะ นายจิม.........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น