--------------------------------
ยังไม่ทันเริ่ม
นิสัยเสียมาอีกแระ
--------------------------------
ส่วนตัวหลักคืออะไร
...เอางี้ธุรกิจใดที่ยูจะทำยูต้องมีความรู้พื้นฐานก่อน ยูไม่เคยบอกไอว่ายูถนัดอะไร
ใช่ไหม
และยูเองยังไม่เคยสำรวจตนเองใช่ไหม มันพยักหน้าตอบ ผมบอกว่าเมื่อใครบอก
กว่ายูจะสำรวจเจอ สงสัยกลับ
บ้านเก่าก่อน แล้วยูให้ไอทำไงละ
มันถามผม
ผมบอกว่ายูก็เห็นไอ ค้าขายผ้าไหมใช่ไหม มันพยักหน้า
น้านแหละยูต่อยอดเลย เรามาทำให้มันเป็นเรื่องเป็นเรื่อง
กัน ยูเป็นต่างชาติ
ยูอยู่ที่อเมริกา ยูทำตลาดที่นั่น ยูเชื้อสายไต้หวัน ต่อแขนต่อขา
ให้ญาติยูที่ไต้หวันได้เลย ญาติยูได้
งานทำด้วย ยูเป็นซอร์สที่เมืองไทย
ยูทำกำไรจากการผลิตและจำหน่ายด้วย เข้าใจยัง ผมถาม
ตาเฉินพยักหน้า เข้าใจละ
ผมถามว่าแล้วเข้าใจว่าอะไร คนไทย ชอบพยักหน้า แต่พอถามว่าอะไร ตอบไม่รู้
ตาเฉิน
อธิบายให้ฟัง เอาเป็นว่ามันเข้าใจละกัน นะพี่น้อง
ผมอธิบายต่อว่า
ต่างชาติเชื่อฝีมืองาน Skill ของคนไทย แต่ไม่เชื่อหน้าคนไทย เวลาทำธุรกิจต่างชาติ
เพราะคน
ไทยชอบ ยึกยัก พอๆ กะเกาหลี เดวเอาไม่เอา เดวเดินหน้าเดวถอย
นโยบายเปลี่ยนวันละ สามตลบ ไม่รักษา
คุณภาพไม่สม่ำเสมอ
เพราะฉะนั้น
ตอนนี้เป็นโอกาสอันดี ไอให้ยูเอาหน้าจืดๆไปเสนอหน้ากับต่างชาติเวลาทำตลาด เข้าใจ๋
ตาเฉิน ถาม
ต่อแล้วไอจะเริ่มต้นอย่างไร ผมตอบว่า ไปสุรินทร์กัน
มันถามผมว่าไปทำไม ผมบอกว่าสุรินทร์คือถิ่นผ้าไหม
ไอ
ต้องการให้ยูไปเห็นกระบวนการผลิตทั้งหมด แล้วเราค่อยมากำหนดรูปแบบ โอเคมั้ย
มันพยักหน้า พร้อมกับรถ
ขับถึงโรงงานพอดีผมบอกว่าเดี๋ยวไอ
จะไปดีไซน์ก่อนนะว่าจะลำดับโปรเซส เช่นไร เดี๋ยวตอนเย็นไอบอกยู
มัน
บอกงั้นวันนี้ไม่ต้องไปไหน ยูนอนคิดไปนะ ที่ข้างสระหลังโรงงาน
เหมือนเดิม
ผมนอนคิดเรียงลำดับความสำคัญ
อะไรก่อนหน้าหลังเขียนคร่าวๆบาร์ชาร์จ แผนภูมิ ออร์กาไนซ์ เรียบร้อย
แหงะ
ดูนาฬิกา อ้ายหยา 17.45 แล้ว
ไปรับตาเฉินได้แล้วเรา
ผมขยับรถไปรับตาเฉินเช่นเดิม พอขึ้นรถ
ขับออกมานอกโรงงาน ผมเห็นมันขยุกขยิกหลังรถ มันหาไรหว่า มันรื้อ
หมด
กระเป๋าหลังเบาะนั่งสองข้าง พลิกไปรื้อคอนโซลหลัง ผมถามว่ายูหาอะไรหรอ มันบอกว่า
หามือบีบ ที่
บริหารมือนะ ผมบอกว่ายูเอาขึ้นไปบนบ้านหรือป่าว
มันบอกว่าไม่ได้เอาขึ้นจำได้ มันบอกว่าเสียบไว้ที่หลังเบาะ
ผมบอกว่าถ้าเสียบฉันต้องเห็น
มันเถียงอีกว่าไว้ที่นี่แหละ
มันเริ่มออกอาการฉุนเฉียวเล็กน้อย ผมบอกว่ายูกลับบ้านแล้วค่อยไปหานะ
มันบอกว่า
แน่ใจอยู่ที่นี่แหละ ยูเอาไปหรือ ป่าว อ้าว ไอ้นี่ปากไม่มีหูรูด แถม
ใจต่ำอีก ผมนึกในใจ
ผมบอกว่าของทุกอย่างถ้าวางไว้ในรถไอจะไม่แตะ
ไม่ขยับแม้นหนังสือพิมพ์ก็ตามจำไว้ ผมชักฉุนเหมือนกัน
มัน
บอกว่าอันนี้ญาติมันซื้อให้มา ถ้าหาย
ยูต้องรับผิดชอบหาให้ไอด้วย
ผมเถียงมันว่าเวลายูเหน็บไว้ทำไมไม่บอก
ใครจะไปรู้ยุซุกอะไรไว้ ไอจะได้ดูแล แล้วยูซุกไว้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ผมถาม
มันบอกว่าเดือนที่แล้ว ผมเลยบอกว่า ตั้งเดือนนึง ยูไม่รู้สึกมั่งหรอ ครานี้
มันเริ่มหน้าแดงแล้ว มันบอกว่ายู
ดูแลรถคันนี้ ยูต้องดูแลทุกอย่าง
อ้าวหมาพูดนี่หว่า ผมฉุน ผมบอกว่ากลับไปคิดดูใหม่ ไอ ไม่อยากทะเลาะกับยู
วันๆ
รับมาดาม มาดาม พาเพื่อน ขึ้นรถ ลูกเพื่อนขึ้นรถ ตั้งกี่ครั้ง
ผมบอกมัน
ซีเรียสมากใช่ไหม ไอ ซื้อให้ 4 อันเลย แล้วเรื่องธุรกิจ ยูไม่ต้องมาคุยกับไออีก
แค่นี้ยูก็ใจแคบแล้ว ครั้ง
นี้เป็นครั้งที่ 2
ที่ยูแสดงนิสัยและวิชั่นทุเรศแบบนี้ ไอไม่ชอบมีนาย ที่ไม่รู้จักคิด
ด่ามันเสร็จผมกระชากรถเลย โยน
ซ้ายขวา ตามแบบฉบับ ถึงหน้าบ้านมัน
ผมบอกยูไปคิดดูใหม่ทำแบบนี้ถูกต้องไหม ไปหาสะด้วยในบ้านไม่ใช่
โวยวาย
อย่างเดียว
ผมกลับถึงบ้านนอนคิด สันดานอย่างนี้ จะช่วยมันทำธุรกิจ ดีไหม
แย่มากๆ ถ้างี่เง่ามาก ความจริงใจจากเราจะลด
น้อยลง ครานี้ละมรึึง ไอ้เฉิน เกมส์
เป็นเกมส์ กรูจะเล่นเกมส์ กับมรึงอย่างเดียว พี่น้องครับคนเราย่อมมีสันดานดิบ
ด้วยกันทุคน พี่จิม....ก็มี แต่มันแวบๆนะ อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะครับไม่ดี
ขาดสตินะครับ ว่าแล้วผมไปอาบน้ำ สวด
มนต์ทำใจให้มีสติ
พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
วันรุ่งขึ้นผมคงรักษาความเสมอต้น เสมอปลายของผมไว้
น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ถึงเวลา 6โมงเช้าตาเฉินเดินลงมา
พร้อมกับทำหน้าเศร้าลงมา
ผมไม่ Good morning มัน แต่มันกล่าวว่า มอร์นิ่ง จิม ทำเสียงละห้อย ผมไม่พูด
อะไรเปิดประตูขึ้นนั่งหลัง ผมไม่เปิดให้ ยังฉุนไม่หายเจือกดูถูกความเป็นคนกรู
รับไม่ได้
มันก็ล้วงอาหารเช้ามาให้ผม ผมบอกแองกิ้ว ไอไม่ว้อนท์ มันถามทำไม
ผมบอกกินไม่ลง
มันบอกว่ามันคุยกับมาดามแล้ว มาดามบอกว่า ลูกสาวเค้าหยิบลง
แล้วเอาไปเล่นกับเพื่อน มันหายไปแล้ว ไอซอร์รี่
ด้วย ผมเฉยไม่สน
มรึงเป็นอย่างนี้ละไอ้เฉิน สันดานโวยวายแก้ไม่หาย ผมนึกในใจ
ไอไม่น่าวู่วามตำหนิยูในเรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่มือบีบ ผมนึกในใจ
ความรู้สึกช้าจิงนะมรึง ไอซอร์รี่จริง ผมโบกมือ
แล้วบอกว่า อือ Pass is Pass
มันจะอ้าปากพูดอีก ผมบอก Stop you mouth I don't want to talk
about it
OK
รถถึงโรงงาน ผมส่งมันลงที่หน้าโรงงาน ก่อนที่จะลงรถ
มันเปิดประตูค้างเอาไว้แล้วบอกว่า ยูยังไม่ได้ Good
morning ไอ
แล้วปิดประตูลงไปเดินหน้าละห้อยไปเลย
ตอนเย็นผมไปรับมันตามปกติ
พอขึ้นรถเสร็จผมยื่น มือบีบให้มัน 4 อัน ตอนกลางวันผมดอดออกไปซื้อให้มันนะ
ครับ
มันบอกว่าทำไมตั้งเยอะแยะ ผมบอกว่าเผื่อหาย ทีหลังจะได้ไม่ต้องโวยวายอีก
แล้วผมก็ยื่นแผนออร์กาไนซ์
ชาร์จ ให้มันดู มันพลิกไปมาเปิดดู อ่านอยู่พักใหญ่
แล้วเอ่ยปากถามผมว่าจะเริ่มเมื่อไหร่
ผมบอกว่าเสาร์นี้เลย
ยูไปบอกเพื่อนยูที่เรียนหนังสือ นะว่า วันหยุดนี้หยุดสอน1 วัน
อาทิตย์หน้าค่อยมาเรียน รถ
มาถึงหน้าบ้านมันพอดี ผมลากลับแล้วกล่าวว่า Good
morning มันทำหน้างง ผมบอกว่าเมื่อเช้าไอ ลืม ขอบอก
ตอนนี้ละกัน
แล้วมันก็เดินส่ายหัวอมยิ้ม ตุ่ยกลับบ้าน
ผมกลับมาบ้านทำธุระส่วนตัวเสร้จ
ก็มาวางแผนว่าเราจะไปที่ไหนดี เปิดคอมเช็คเอานะ ว่าหมู่บ้านไหน อำเภอ
อะไร
จดยิกๆๆๆๆ แล้วก็หาววอดๆๆๆ หนังตาเริ่มหย่อน วันนี้ขอนอนก่อนนะพี่น้อง
พรุ่งนี้ผมค่อยมาบอกว่าผม
จะไปที่ไหนดี ตอนนี้ขอนอนก่อนนะ ทุกท่าน จุฟฟฟฟฟ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น