----------------------------------
ออนทัวร์กับนายจิมนะตาเฉิน
----------------------------------
วันเสาร์
ก็มาถึง ผมมาทำงานตอน 8 โมงสบายๆสไตล์ วันหยุด ตาเฉินตั้งโต๊ะสนาม ริมสระว่ายน้ำ
เอาหนังสือมา
กองมากมาย จากเจ้านายมันกลายสภาพเป็นลูกศิษย์
ผมไปแระ
ผมบอกว่าเอาหนังสือไปเก็บเถอะ ตาเฉิน ทำหน้างง ว่าเอาไปเก็บทำไม
แล้วถามว่า ยูไม่โอเคหรอ ที่คุยเมื่อวันก่อน
ผมบอกว่าโอเค
ตาเฉินถามว่าทำไมต้องเอาไปเก็บในเมื่อเราจะเรียนหนังสือกัน
ผมบอกว่าวันนี้เราจะไปเรียนนอกสถานที่กัน ตาเฉิน เลิกคิ้วตามธรรมเนียม
ผมบอกว่าวันนี้เราจะไปนั่งรถเล่นกัน
ตาเฉิน ร้อง หาๆๆๆๆ เสียงยาวเลย อะไรนะ
ผมบอกว่าวันนี้เราไปนั่งรถเล่น ดูเมืองกัน
ดูขนบธรรมเนียมไทย
มันทำหน้าประหลาดใจครับพี่น้อง ผมบอกเออน่า ยู
มาเหอะเดี๋ยวก็รู้สนุกกว่าเยอะเลย ว่าแล้วผมก็เปิดประตูรถให้
ตาเฉินนั่ง
ออกรถทันที ผมขับออกจากนิชาดา ทางซอยสามัคคี มุ่งหน้าตรงท่าน้ำนนท์ทันใด ไปทำไม
พี่น้องคง งอ
งูสองตัวละสิ
ผมจอดรถท่าน้ำนนท์ ตาเฉิน งง แล้วถามผมว่า
ยูจะพาไอมาจ่ายตลาดสดหรอ ไอซื้อไว้แล้ว มาดามไปซื้อจากวิลล่า
ใน หมู่บ้านนะ
วิลล่าคือซุปเปอร์มาเก็ตนะ พี่น้อง ผมตอบว่าเปล่า ไอ ไม่ได้พายูมาซื้อกับข้าว
ว่าแล้วผมก็ก้าวเดิน
ฉับๆๆๆ นำหน้าไป ผ่านหน้าร้านขายน้ำ ผมแวะซื้อน้ำดื่ม
ขวดใสขวดเล็กๆติดมือ มาสองขวด ยื่นให้ตาเฉิน 1
ขวด ตาเฉิน งง อีก
บอกว่าไอยังไม่หิว น้ำ ผมบอกว่าถือไปเหอะ ไม่หิว ไม่เป็นไร
ถือไว้เดี๋ยวยูหิวได้กินแน่ ไม่ต้อง
ห่วง
ผมเดินนำหน้ามาที่ท่าน้ำ พี่ๆๆๆ
ผมบอกเคานเตอร์ขายตั๋วเรือด่วน สี่พระยาสองใบ ครับ ผมควักตังค์จ่ายเอง
ใบละ
เท่าไหร่ผมจำไม่ได้แล้ว แต่ถูกมาก 10 กว่าบาทมั๊ง
ตาเฉิน
เดินตามตูดผมต้อยๆๆ ขึ้นเรือ ถามผมว่ายู จะพาไอไปตลาดน้ำหรอ ผมหัวเราะเบาๆ
บอกว่าวันนี้ ไซท์ซีอิ้ง
ทัวร์ แบบประหยัด เฉยๆๆน่า Boss
พอเรือเคลื่อนตัวออก ผมทำหน้าที่ไกด์ พากย์สะ ตลอดเส้นทาง
บอกที่มาที่ไปของสถานที่แต่ละแห่ง น้องๆที่กำลัง
เป็นมัคคุเทศ จำไว้นะครับ
การพานักท่องเที่ยว ไปดูโน่นดูนี่ ข้อมูลความรู้รอบตัวเราต้องสูง
อ่านและศึกษาทำ
การบ้านทุกครั้งก่อนออกทริป
ต้องอธิบายให้ได้...แม้นหมาวิ่งตัดหน้ารถ พี่จิม ..เคยเป็นวิทยากร อบรม มัคคุเทศฯ
นะลูกศิษย์ เพียบ
ปรี้ดๆๆๆ เสียงนกหวีดจากเด็กท้ายเรือ ปรี้ดๆ ยาว
แปลว่าหยุด ปรี้ดๆสั้น ไปได้ ถึงท่าน้ำสี่พระยา ผมพาตาเฉิน
ขึ้นมาบนโปะเรือ
แต่ยังไม่พาเดิน ขึ้นมาบนท่าน้ำ อิอิ ตาจิม.....มันเล่นอะไรของมันอีกหว่า
ผมชี้ให้ตาเฉินดู ว่าสงสัยไหม ทำไม บนหลังคาเรือ ทำไม มีไฟสองดวง
ข้างขวาเขียว ข้างซ้ายแดง ทำไม่ไม่สี
เดียวกัน แล้ว ไอ้เสากระโดงหัวเรือทำไม
มีจำนวนไฟเม็ดๆ หลายเม็ด บางลำก็เม็ดเดียว
ตาเฉิน ทำหน้า งง ไอ ไม่รู้
ผมอธิบายต่อ ว่า ที่ต้องเป็นเช่นนี้ เพราะเวลากลางคืน เรือที่วิ่งจะปิดไฟมืด
เหลือแต่ไฟ
ดังกล่าว กลางลำน้ำ กลางทะเล มองไม่เห็นกันหรอก
เรือที่สวนจะอาศัยดูไฟ สีดังกล่าว แต่จะเห็นแค่สีเดียว ไม่เขียวก็แดง
เค้าจะทำกระบังแสงไว้ไม่ให้กวนกัน
ถ้าเราเห็นสีเขียว
ขวามือเราแสดงว่าเรือนั้นสวนมาทางขวา ถ้าเราเห็นสีแดง แสดงว่าเรือนั้นสวนมาทางซ้าย
ส่วน
ไฟกิ่งยอดเสากระโดง 1 เม็ด คือ ความยาวของเรือ ยิ่งหลายเม็ดยาว
ปู้นเลย
ผมอธิบายเสร็จ พาตาเฉินเดินมา ที่ถนน หน้าโรงแรม รอยัลออคิด ตาเฉิน
งง ถามว่าจะไปไหน ป้าด ไอ้นี่ถามจัง
ผมบอกว่าจะพาไปขึ้นรถ ผมพยักหน้า ไม่ตอบ
ตาเฉิน ยกมือจะโบกแท็กซี่ ผมเอามือดึงมีอตาเฉิน กลับ โอว
Noooooooลากเสียงยาวเลย
มันงง อีกแหะ ผมพยักหน้านู่นเลย รถเมลย์ สาย 15
จอดนั้นแหละ ผมพาเดินไปที่รถ มี ปอ. จอด อยู่ มันจะขึ้นอีก
ผมบอกว่า โอว
Noooooo เสียวยาว อีก ผมบอกนู่นคันนั้น รถร้อน ไม่มีแอร์ เราจะไปคันนั้นกัน
มันถามผมว่า
ทำไม ผมบอกว่า ยูจะได้สัมผัส ชีวิตจริงๆของคนไทยว่าเค้าลำบากอย่างไร
อย่าพูดมากเฉิน
Follow me everything gonna be alright น้านๆๆ
ว่าเข้าไปนะนายจิม.....ผมพามันขึ้นรถ ได้ที่นั่ง
เรียบร้อย
รถเคลื่อนตัวมาสักพัก คนขึ้นเต็มเลย พอถึงหน้าวัดแก้วแจ่มฟ้า
มีผู้โดยสารหญิงขึ้นมาพร้อมเด็กสองคน
จูงลูกอีเหร่ เข้กัง มาถึง ผมลุกขึ้น
ให้หญิงท่านนั้นนั่งพร้อมบอกตาเฉิน ลุกขึ้น มันทำหน้างง อีกแหะ ผมบอกว่า
รู้จักคำว่า gentleman ไหม
พี่น้องผมเห็นบ่อยนะบนรถเมล์ พอผู้หญิงขึ้น
เด็กขึ้น ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ บางทีแกล้งหลับ ไม่ดีนะครับไม่แมน พี่จิม
ลุกขึ้นยืนประจำ
ตาเฉิน ลุกขึ้นให้เด็กนั่งแบบเก้ ๆ กังๆ ยืนไป ดวดน้ำไป
อิอิ บอกแล้วไงเดวเอ็งต้องดื่ม ชิมิ เมืองไทยเมืองร้อน
ผมพามาลง
ที่มาบุญครอง ผมเล่าให้ฟังว่า เจ้าของที่นี่ คือเจ้าของเดียวกันกับ
โชคชัยสเต็กเฮ้าส์ โชคชัย บุลกุล มี
เมืองคาวบอย ปากช่อง
และเป็นเจ้าของข้าวสารถุงมาบุญครอง มีไซโลเก็บข้าวด้วย
ส่วนอาคารมาบุญครองที่สร้าง
เป็นโครงสร้างเหล็ก อาคารแรกของเมืองไทย สีมือ
ใครก่อสร้างหรอ อิอิ ...มะบอก แถวๆนี้แระ
โม้เสร็จสับ พาเดินดูของในห้างฯ
ร้านโทรศัพท์มือถือ พาไปพากย์ไปจนจบ เดินออกมาหน้าห้าง มันถามผมว่าไป
ไหนต่อ
ผมบอกว่าเฉยๆๆน่า มันทำท่าจะเรียกตุ๊กตุ๊กอีก ผมบอกไม่ต้อง เดิน เดิน สถานเดว
ผมพาไปไหน ผมพาไปดูหน้าสนามศุภชลาสัย
บอกว่ากีฬาแหลมทองต้นกำเนิดที่นี่แหละเอเชี่ยนเกมส์ แล้วพาเดิน
ไปยันตลาดเจริญผล ไปหาซื้อขนมไทย อร่อยๆ ที่นั่นมี สังขยา ฟักทอง ผมซื้อเองนะ
แต่ผมไม่จ่าย ผมบอกเฉิน ยู
จ่าย ไอชอบขนมนี้ ตาเฉิน ควักเงิน
พร้อมเอามือปาดเหงื่อ
ซื้อขนมเสร็จ พาเดินเลาะมาริมคลองบ้านครัว
หมู่บ้านอิสลาม ผมพามาดูการทอผ้าไหม แล้วเล่าประวัติให้ฟังว่า
ชุมชนนี้เป็นชุมชนเขมร ที่เป็นเชลยมาแต่สมัยก่อน ชุมชนนี้มีบทบาทสำคัญ ในสงคราม
9 ทัพ มันทำท่าสนใจ
ผมบอกว่ารัฐบาลไทยมีโครงการตัดทางด่วนผ่านชุมชนนี้
แต่ทำไม่ได้ เพราะชาวบ้านไม่ยินยอม เพราะหลุมฝังศพ
บรรพบุรุษเค้าอยู่ที่นี่
บรรพบุรุษเค้าทำให้ไทยชนะพม่าในสงคราม 9 ทัพ โดยใช้ไสยศาสตร์
ทหารไทยเรือนพัน เอาชนะ ทหารพม่าเรือนแสน ได้ เพราะเสกหญ้าในท้องทุ่ง
ให้เป็นทหาร ทหารพม่าส่องกล้อง
ดูเห็นทหารเต็มท้องทุ่ง ปอดแหก
กลับบ้านเลย
ส่วนที่เค้าทอผ้าไหมที่นี่ชื่อดังระดับโลกเลยนะเฉิน.....ยูเคยได้ยินมั้ย
Jim thomson นี่แหละ ที่นี่แหละ ถ้ายูซื้อที่
โชว์รูม โดนฟันหัวแบะ
แต่ซื้อที่นี่ถูกมากแต่เค้าไม่ขาย เพราะเป็นโออีเอม แต่ถ้าอยากได้จริงๆ
ให้สั่งเป็นออร์เดอร์
พิเศษ ไอจัดให้ อิอิ......พี่น้องรู้ไหม
นายจิม....คิดอะไรอยู่ ถึงพามาที่นี่
ว่าแล้วนายจิม..ก็ เข้าไปซุบซิบ
กะคนทอผ้า จากนั้นผมก็หนีบ เนคไทด์ มาให้เฉิน หนึ่งเส้น ผ้าไหม สีน้ำเงิน
ไอให้
ยู อภินันทนาการจากคนขับรถจนๆๆ ให้ Boss
ตาเฉิน ทำท่าควักตังค์
ผมบอกว่าไม่ต้องให้ตังค์ มีโป้ง ....วุ้ยส์ เฉิน ตาเฉิน ถาม ว่าไหนยูว่าโออีเอม ไง
ผมหัวเราะ
แล้วบอกว่าไอใช้ความสามารถพิเศษไง อิอิ ไม่ต้องถาม ว่าแต่ว่าชอบไหม
ตาเฉินบอกว่าชอบ อะ งั้นดีรอเดว เฉิน
อะไรละ ตาเฉินถาม ว่าแล้วผมก็ไปซุบซิบ กับ
คนทอผ้าอีก ผมหนีบ เอา ผ้าเช็ดหน้า สีเขียว อ่อนมาผืนนึง สีชมพู
ผืนนึง
นี่สำหรับมาดามและลูกยู ตาเฉิน ทำท่าจะไม่รับ ผมบอกไม่รับไม่ได้ เอาไปให้มาดาม
แล้วบอกมาดามด้วย
ว่า คนรถของยู เค้าต้องการคาราวะมาดาม เมียนาย ก็คือนาย
ฉันเช่นกัน
ผมพาทัวร์เดินเลาะริมคลอง ชุมชนบ้านครัว มายันหลังโรงแรมเอเซีย
ผมพาเลาะเดินมายันหน้าโรงแรม ตาเฉินเดิน
ไปปาดเหงื่อไป อิอิ
แกล้งมันให้เดินทัวร์สลัม พาวกขึ้นถนนพญาไท พาเดินกลับมาห้างมาบุญครอง
ข้ามสะพาน
หัวช้าง เดินลงมาเชิงสะพานก่อนถึงแยก ผมถามตาเฉินว่า
ยูมีเงินดอลล่าร์ไหม ขอฉันใบนึงนะ ขอเลยละ มันยื่น
รู้สึกใบละ 5 ดอล มาให้ 1 ใบ
เอามาทำอะไร ใช่ไหม พี่น้องงไหม
ตรงทางแยกนั้นมีร้านรับแลกเงิน
ร้านนี้เก่ามากๆ ผมเกิดมาก็เห็นแล้วละร้านนี้นะ ผมพาตาเฉิน เดิน
เข้าไปในร้าน
นั้น
เฮียๆๆๆ แลกตังค์ หน่อยดิ เศษเงินนะเฮีย
ผมกะเจ้านายตกรถไม่มีตังค์งะ ได้ๆรอเดี๋ยว ขอบัตรประชาชนหน่อยดิ
ได้ครับเฮีย
ระหว่างนั้นผมชี้ให้ดูเรทแลกเงิน ตาเฉินตาลุกวาว เลย แล้วพูดว่า โอ้โห
ให้ราคาดีสะด้วย
ผมยิ้มมุมปาก ไม่พูดว่าอะไร แลกเสร็จ ตอนนั้น รู้สึกว่า
ดอลนึง 44 บาทนะ ได้แพงก่าที่อื่น 75 สตางค์ ผม
กระซิบให้นะเพื่อนๆ
แลกที่นี่ได้ราคาดีกว่าร้านดังที่ราชดำริ อีก
พอเดินออกจากร้านดังกล่าว
ผมก็ข้ามถนน แล้วบอกตาเฉินว่า กลับกันเถอะยูเหนื่อยแล้ว จบทริปวันนี้นะ
ผมพาขึ้นรถเมล์อีก ครานี้ย้อนเส้นทางเดิม ลงเรือมาที่ท่าน้ำนนท์เช่นกัน
ครานี้ผมพา ตาเฉิน เดินตลาดสด ชี้ให้ดู
ราคา เห็นไหม ที่นี่ของสดกว่า
ราคาถูกกว่า วันหน้าฉันจะพายูมาทัวร์ตลาดสด ว่าแล้วขณะเดินผ่านแผงแบกับดิน
ตาเฉินมาสะดุดตา กับของเด็กเล่น ผมถามว่าหยุดทำไม ตาเฉินบอกว่า จะซื้อให้ลูก
ผมถามว่าอันไหนละ พูดเสร็จ
ตาเฉิน ก็ ยกส้นเท้าชี้ไปที่ของทันที
ผมห้ามไม่ทันนะ
เฮ้ย.....ทำงี้ได้ไง ของนะเอาส้นตรีนมาชี้ได้ไง ตาเฉิน งง
ผมรีบขอโทษพี่ที่ขายของทันใด พี่ครับขอโทษครับ ไอ้
หน้าจืด นี้ไม่ใช่คนไทย
มันไม่รู้หรอกธรรมเนียมไทยอย่างไรทีหลังคุณอบรมมันด้วย ซวยอิ๊บอ๋าย
เจือกเอาตรีนชี้มาได้ ผมหันมาบอกว่า ที่หลังยูอย่าทำอย่างนี้อีก คนไทยถือ
มากๆ
ใช้มือนะ ถ้าไม่มีไอ ยูโดนต่อยแล้ว มันพยักพน้า พร้อมยกมือบอกว่า ขอโทษครับ
เออ ....ทีหลังอย่าทำอีกละ แม่ค้าบอก แล้วจะเอาอะไร ครานี้ ชี้ได้แหะ
ซื้อเสร็จ ผมบอกตาเฉินกลับได้แล้วสำหรับ
วันนี้ อยู่นานกว่านี้ได้กิน
ตรีนแน่ๆเสียวว้อยส์ พาขึ้นรถ
กลับนิชาดาธานีทันที
ระหว่างทางผมถามว่าเหนื่อยมั้ย
มันพยักหน้าพร้อมเอามือปาดเหงื่อ สนุกไหม มันพยักหน้าอีก คงเหนื่อยงะ
ไม่มี
แรงตอบ อิอิ เดวช่วงบ่ายมาดูกันว่าทำไมผมต้องพาตาเฉิน ไปที่บ้านครัว ไปที่
ร้านแลกเงิน โปรดติดตามตอน
ต่อไปช่วงบ่าย
ขอตัวไปหานังอ้วนก่อนครับเมื่อยนิ้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น