วันพุธที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2555

แนวคิดแทรคติคอย่างเอาจริงเอาจังของนายJIMBO ตอนที่20

ข้าวกล่อง Bulak Lak กับ นานาอาชีพ จาก ตากาล้อค ของ นาย JIMBO
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ก่อนอื่นขอความร่วมมือ เพื่อนๆที่ตามติดและสมาชิกช่วยไปคลิ้กโหวต กระทู้ในพันธ์ทิพย์กันหน่อยครับ เพื่อให้กระทู้คงอยู่ท่านผู้อื่นจะได้มีอ่านกัน การขอความร่วมมือกันคือสิ่งที่พิสูจน์ของความแกร่งของกลุ่ม การทำกิจกรรมต่างๆจำเป็นอย่างยิ่งถึงความสามัคคีในการนำพาทุกอย่างให้สำฤทธิ์เป้าหมาย มาเข้าเรื่องงานเขียนกันต่อครับ


หลังจากที่คุยกับอาเบลเรื่องข้าวกล่อง ผมทิ้งให้เค้าไปทำการบ้าน ผมไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เพราะถือว่าการที่เราจะช่วยใคร คนคนนั้นต้องช่วยตนเองก่อนอันดับแรก มาถึงเรื่องพี่สาวผมที่คุยเรื่องการทำแพคเกจ ทัวร์ในภูเก็ต ซึ่งพี่สาวผมได้นั่งคุยกับกลุ่มของเอเบลเรื่องจัดทัวร์ และคุยถึงที่มาที่ไปการมาทำทัวร์ที่ภูเก็ต พี่สาวเล่าต่อว่า ตอนนี้ก็ลิ้งค์กับ พี่สาวอีกคนที่เชียงใหม่ ลืมบอกไป


พ่อ เค้าเสียตั้งแต่ 4-5 ขวบ ก็เลยเรียกป้าว่าแม่ พี่สาวสอลคนเปิดบริษัท ทัวร์ เหนือ คนใต้คน ส่วน พี่จิม..นะหรือ กิจการแรกตอนอายุ 22 ปี เปิดบริษัท ทัวร์ ที่กทม ตรง บ้านบาตร บางลำพูนะครับ เราทำเป็นลิ้งค์กัน


ได้ความว่ากลุ่มนั้นเค้าคุยเตลิดไปจนถึง การที่ให้นักร้อง ฟิลิปปินส์ บางคนทีอยากหาลำไพ่พิเศษ ได้มีรายได้ โดยการที่ นำเอาแพคเกจทัวร์ไปช่วยขายต่อ มีทั้งทัวร์ภูเก็ต ทัวร์เชียงใหม่ ทัวร์ย่านภาคกลาง ถามว่าอาวไม่มีกทม แล้วทำอย่างไร อิอิ บารมีพอมีอยู่ใช้ส่งต่อกันครับ ถามว่าทำไมใช้คนเหล่านี้เป็นคอนเนคชั่น ใช้คนฟิลิปปินส์นะดี เพราะ การที่เค้าออกมาหากินนอกบ้านนั้นหมายถึงการที่เค้ามีแรงกดดันอยู่แล้ว เป็นเบสเม้นท์ อยากที่จะขุดทอง อยากที่จะหาเงินและทำงานอีกอย่างใช้คนเหล่านี้ คนต่างชาต ให้เครดิตเราดีกว่าเสนอหน้าความเป็นคนไทย อย่างน้อยสุดคือ คนต่างชาต กล้าการันตีคุณภาพ ไม่ใช่พวกเดียวกันยกหางกันเอง


จากนั้นก็เลยเถิดมา คุยถึงเรื่อง พี่สาวผมไปจับกลุ่มบุตรหลานเพื่อนมาเรียนภาษาอังกฤษกัน โดยที่ให้เพื่อนฟิลิปปินส์เป็นคนสอนให้ หานักเรียนให้ได้สัก 10 คนก็พอแล้ว เก็บ ชม ละ 100 บาทต่อหัว ก็ได้สักพันนึง จ่ายค่าตัวกันที่ ชม ละ 500 บาท ที่เหลือเป็นส่วนที่เรามาจัดการ ค่าน้ำค่าไฟค่าดำเนินการกัน



พี่สาวผมไม่พูดพล่ามทำเพลง รีบรับไปดำเนินการทันที บ้านผมนะ Alert ทั้งบ้าน อิอิ.... สต้อป เรื่องงาน มาเที่ยวไม่ใช่มาหาเรื่องปวดกบาล สั่งเช้คบิล ยื่นสัญญานมือไป เป็น วงๆรอบโตะ เพื่อนเอลี่บอกว่า ไปฟิลิปปินส์อย่าส่งสัญญานแบบนี้ผมถามว่าทำไมละ.....อาเบลบอกว่า หมายถึง One more set มาอีกชุดหนึ่งเหมือนเดิมทุกอย่าง

ผมถามต่อ แล้วให้ส่งสัญญาน อย่างไรละ เค้าบอกว่า ให้ เอามือสองมือประกบกัน โดยเอานิ้วชี้ สัมผัสนิ้วชี้อีกข้าง นิ้วแม่โป้ เช่นกัน แล้วลากออกยาว จะเป้นแงตั้งหรือแนวดิ่งก็ ได้ หมายถึงเก็บตังค์ ครับ อิอิ จำไว้เด้อ ผมคิดเตลิดไปว่า ถ้าแต่งงานกะสาวตากาล้อค ถ้าทำมือเป็นวงๆสงสัยเมียตบคว่ำแน่ๆ จะขอเมีย One more set …..


โม้ตรงนั้นได้ ประมาณ 4 ทุ่ม ไปแต้ดต่อ ที่ Timberhut เป็นผับชั้นดีของภูเก็ต มีคำกล่าวว่า มาภูเก็ตไม่ไป Timber เหมือนมาไม่ถึง พวกนักการเมือง ดาราถ้ามาภูเก็ตต้องมาสถิตย์ที่นี่


จอดรถปุ้บ....เด็กรับรถวิ่งมาเปิดประตูให้ หวัดดีครับพี่ อ้าว พี่......Rubia มาด้วย พี่สาวผมเองงะ พี่น้อง แน่มันรู้จักพี่ผมแหะ พี่พากิ้กมาด้วยหรอ พี่สาวผมเอามือเบริดกะโหลกมันทีนึง ไอ้นี่ น้องฉันเองวุ้ยส์ อิอิ ผมนึกในใจมันรู้จักพี่เราด้วยวุ้ยส์ สงสัยพี่เรา เที่ยวบ่อยแน่ๆเดวเอาไปฟ้องแม่ แบล้คเมลย์พี่สาว ดีก่าเนอะ


พอเปิดประตูเข้าไป ประตุ Timber อยู่ด้านซ้าย เวทีด้านขวามือ ของประตูด้านใน เท่ากับเวทีหันหลังชนกำแพงนะพี่น้อง พอเดินผ่านข้างเวทีเท่านั้น พวกนักร้อง และนักดนตรี พูดออกไมค์ว่า ยินดีต้อนรับสาวมั่น...พี่ Rubia อ้าวไอ้พวกนี้รู้จักพี่ตู ด้วย พี่สาวผมพยักหน้า เราทั้งกว้นเดินไปนังแหมะหน้าสตูล บาร์ ทิมเบอร์นั้นเป็นชั้นครึ่ง มีด้านบนเราสถิตย์ด้านล่างกันดีก่าแดนซ์กระจาย


พี่ผมโทรฯเรียกเพื่อนมาอีกหลายคน บอกว่าอีกครึ่ง ชม เพื่อนจะแห่กันมา...จะมาดูตัวน้องชายว่าหล่อขนาดไหน หุหุ พี่บอกว่าแกไมต้องตกใจ มีพ่อค้านักธุรกิจหลายคน ฉันไปโม้เรื่องแกให้ฟังเค้าอยากมาดูดิว่า น้องคนเหล็กเป็นเช่นไร พักเดียวมากัน 4 คน


หวัดดีครับพี่ Rubia นีไงน้องชั้น ชายสอง หญิงสองยกมือไหว้ผมปะหลกๆ ชาย 1 รับจ้างทำพวกโปรแกรมเมอร์ อีก 1 ชาย อาชีพประจำเป็นทหารน้ำ อาชีพพิเศษ ส่งอาหารกล่องให้คณะทัวร์งะ ส่วน สาวๆมะต้องเอ่ย แต่ก็เป้นคนทำงานแวดวงโรงแรม และการท่องเที่ยวนะครับ พี่ผมแนะนำผมเสร็จ พวกนั้นก็คุยกับผมเป็นพิธีเรื่องงานถามสารทุกข์สุขดิบกัน ขืนคุยมากกว่านั้นคอโป่งแน่ๆตระโกนกันแทบไม่ได้ยิน ครั้งแรกก็งี้แหละครับไม่ต้องคุยไรมากสร้างคอนเนคชั่นกันก่อน


นั่งที่นั้น 2 ชม เช็คบิล พี่ผมบอกว่าไปต่อกันอีกที่ นึง ก่อนกลับบ้านนอน เวลาเด็กเดินมาเช้คบิล ยื่นบิลให้ พี่สาวผมขยุกขยิก หาของในกระเป๋า ผมถามพี่ว่าหาบัตรเครดิตหรอ พี่สาวผมตอบว่าเปล่า หาปากกานะ ผมงง หาทำไม ยังไม่ทันอ้าปากพูด พี่สาว ผมก็เจอปากกา เอาปากกามาเซ้นต์ฉับลงในบิล แค่นี้เอง เออดี.....วุ้ยส์ หน้าพี่ผมเป็นบัตรเครดิต เจงวะ พี่ พี่ผมบอกว่า แกไปตกรถที่ไหนเมืองท่องเที่ยวทางใต้ โทรมาบอกฉันเดวจัดโรงแรม ให้นอน พร้อมค่าเดินทางต่อ อั้นแน่โอนเงินออนไลน์สะด้วย นพี่ มะช่าย ฉันโทรไปบอกเจ้าของโรงแรมหรือผ็จัดการเดวเค้ามาเรียกเก็บกะชั้นเองย่ะ ผมนึกในใจเสร้จโจร ให้พีออกตังค์ให้เข็ด หน้าใหญ่นัก


ออกจากที่นั้นเราไปต่อกันที่ Jamine เป็นผับฮาร์ดร้อค เปิดประตูเข้าไป เห้นนักร้องชายกำลังร้องพร้อมกระโดด เหมือนไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก ออกไมค์อีกหวัดดีพี่สาวผม พอช่วงเบรค นักร้องลงมา หวัดดีพี่ผมที่โตะ ชื่อว่า มล ร้องได้มันส์เจงๆ เต้นมะยักเหนือย ตอนหลังทราบว่าเข้า...กทม..แล้ว มาเป็นนักร้องแบคอัพให้ค่ายดังๆของเมืองไทย


แผล็บเดวเจ้าของผับโผล่มาทักทาย พี่สาวผม อั้นแน่ หล่อสะด้วย อายุประมาณ 50 ต้นๆ เป็นฝรั่ง พี่ผมบอกว่าไอ้ นี่เป็นอดีตนักบิน ชาวสวีเดน รวยอิอ่าย เป็นเจ้าของเกาะส่วนตัวแถวภูเก็ต แถมมีเรือยอร์จ มันมาจีบชั้นนะ ผมบอกไม่ไม่เอาละ พี่ผมบอกว่าชั้นไม่อยากเป็นนกน้อยในกรงทอง เที่ยวกันที่นั้นยันตีสอง ก็ลาเจ้าของผับกลับบ้านใครบ้านมัน ผมพาเอลี่ ส่ง โรงแรม ส่วนผมกับพี่สาวกลับบ้าน


เฮ้อเหนื่อยนะพี่น้องชีวิตนายจิม แต่สนุกสนาน เจอคนมากมาย เดวพรุ่งนี้เรามาดูกันว่า พี่จิม จะเก็บเกี่ยวประสานประโยชน์ได้อย่างไรจากเพื่อนๆรอบกายเอลี่ อาเบล และพี่สาว ผมนะครับ ข้อคิดวันนี้ จงรักษา Connection เอาไว้ ไม่ว่าจะรายเล็กรายใหญ่ วันข้างหน้า Push the man to the right job วันนี้ พี่จิม ขอบายก่อนต้องรีบ ไปนครสวรรค์ ไปหาลูกศิษย์ เจ้าของกิจการขนมโมจิ ไปทำเรืองราวอะไรที่ต่อยอดธุรกิจให้เค้าโครงการขนาดใหญ่เชียว แต่บอกตอนนี้ไม่ได้ครับ บ้าบาย จุฟฟฟ จ้วฟฟฟฟ

2 ความคิดเห็น:

  1. ได้อ่านเรื่องของพี่แล้ว ผมจะเอาวิถีของพี่มาใช้ครับ ตัวผมเองก็ยึดมั่นครับ กัดฟันสู้ และทำให้รู้จริง เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ซักวันคงลืมตาอ้าปากและประสบความสำเร็จได้ครับ

    ตอบลบ
  2. ขอบคุนสำหรับเรื่องราวนะคับ พี่จิมคนเหล็ก

    ตอบลบ