ก่อนที่จะโม้กันต่อ ผมขอเล่านิทาน ที่ผมชื่นชอบให้ฟังกัน
นิทานที่นาย Jimbo
ชื่นชอบ
-------------------------
ถังน้ำใบหนึ่ง
ชายจีนคนหนึ่งแบกถังน้ำสองใบไว้บนบ่าเพื่อไปตักน้ำที่ริมลำธาร
ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตก ในขณะที่อีกใบหนึ่งไร้
รอยตำหนิ
และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง...แต่ด้วยระยะทางอันยาวไกล
จากลำธารกลับสู่บ้าน....จึงทำให้
น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยแตกเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นเวลา 2 ปีเต็มที่คนตักน้ำสามารถตักน้ำ
กลับมาบ้านได้หนึ่งถังครึ่ง....ซึ่งแน่นอน
ว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจ
ในผลงานเป็นอย่างยิ่ง ...ขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอยแตกก็รู้สึก
อับอายต่อความบกพร่องของตัวเอง
มันรู้สึกโศกเศร้ากับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์
ที่มันถูกสร้างขึ้นมา
หลังจากเวลา 2 ปี?
ที่ถังน้ำที่มีรอยแตกมองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น วันหนึ่งที่ ข้างลำธาร
มันได้พูดกับคน
ตักน้ำว่า
\"ข้ารู้สึกอับอายตัวเองเป็นเพราะ
รอยแตกที่ด้านข้างของตัวข้าที่ทำให้น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทาง
ที่
กลับไปยังบ้านของท่าน\"
คนตักน้ำตอบว่า
\"เจ้าเคยสังเกตหรือไม่ว่ามีดอกไม้เบ่งบ านอยู่ตลอดเส้นทางในด้านของเจ้า...
แต่กลับไม่มีดอกไม้อยู่เลยในอีกด้าน หนึ่งเพราะข้ารู้ว่าเจ้ามีรอยแตกอยู่....
ข้าจึงได้หว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงข้าง
ทางเดินด้านของเจ้าและทุกวันที่เราเดินกลับ...
เจ้า ก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเล็ดพันธุ์เหล่านั้น เป็นเวลา 2 ปี
ที่ข้าสามารถ
ที่จะเก็บดอกไม้สวย ๆ เหล่านั้นกลับมาแต่งโต๊ะกินข้าว
ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้าแบบ
นี้แล้ว..เราก็คงไม่อาจ
ได้รับความสวยงามแบบนี้ได้\"
คน
เราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง... แต่รอยต
ำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น
อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกั
นของเราน่าสนใจ และกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้....
สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค ่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น..
และมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัว ของพวกเขาเหล่านั้น
เท่านั้นเอง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
***************************************************
(11)คนขับรถหางานให้เจ้านายมีที่ไหน
ของที่ไม่เคยคิด มีที่ นาย
JIMBO
***************************************************
ผมจรลี
จะไปไหนดีละครับพี่น้อง มีเวลาครึ่งวัน เอาใกล้ๆก่อน อ้อ
มีอยู่โรงงานนึงแถวซอยลาซาล มีผลิตภัณฑ์
เช่นเดียวกัน บึ่งไปเลยครับ
พอเลี้ยวเข้าซอยลาซาล ใกล้ถึงโรงงาน อ้ายหยาอะไรฟะ ยุบยับไปหมด อ๋อๆๆ
คนมา
สมัครงานนะสาวโรงงานเพียบเลย ป้ายผ้าหน้าโรงงานเขียนป้ายรับสมัครงาน
ผมนั่งอ่านป้ายก่อง มีตำแหน่งตั้งแต่
ผจก ยันสาวในไลน์การผลิต อิอิ มีตำแหน่ง
เดวกะนายจิมสะด้วย ตำแหน่งขับรถผู้บริหารไง พี่น้อง
น่าสนใจดีออก
ว่าแล้วเดินไปที่ป้อมยาม พี่ยามถามว่าจะมาสมัครงานหรอ
ผมบอกว่าใช่ครับพี่ แต่โรงงานนี้แปลกแหะไม่ให้ เรา
เข้าโรงงาน
ไม่ให้แลกบัตรแต่นั่งเขียนใบสมัครทันใด ตรงป้อมยามนั่นแหละ แจกใบสมัครตรงนั้นเลย
นายจิม ขอ
มาชุดหนึ่งแล้วเขียนๆทันใด
บรรจงเขียนด้วยภาษาอังกฤษลายมือสวยสุดฤทธิ์
เขียนลงไปเลย
ตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญด้านผลิตภัณฑ์ หรือตำแหน่งผู้บริหารงานฝ่ายผลิต อิอิ
ตำแหน่งเหล่านี้ไม่มี
ประกาศหรอก แต่นายจิม ไม่สน ฉันจะเขียนแบบนี้จะทำไม
ชื่อผู้สมัคร มิสเตอร์เฉิน ผมเอารายละเอียดใน
Resume ของตาเฉินใส่ลงไป
พร้อมเซ็นต์ชื่อตนเอง อิอิ ไม่ใช่ลายมือตาเฉินหรอก
ว่าแล้วก็ยื่นให้พี่ยาม
พี่ยามเสร่อทำนอกหน้าที่ มาเอาใบสมัครที่ผมเขียนมาอ่าน พี่ยามไม่มีมารยาทงะ
บอกว่า
ตำแหน่งอะไร พี่ยามอ่านไม่ออกหรอกผมเขียนภาษาอังกฤษ
ผมบอกว่าตำแหน่งขับรถผู้บริหารงะ เหอ
เชื่อผม
แหะ
เสร็จผมไปโรงงานนึงละผมหันหัวกลับ มาแอเรีย แถวโรงงาน
ผมก็ใช้วิธีเดียวกันนี้แหละ ทำไมหรอพี่น้อง อาจ
สงสัย ขืนทะลึ่งบอกตำแหน่งจริง
โรงงานคงให้สมัครหรอก มันเปงแท็คติคผมนะ
วันนี้พอก่อน สองโรงงาน
ไปรับตาเฉินดีก่า กลับถึงโรงงานรอรับ ตาเฉิน กลับบ้าน
มันขึ้นรถมาหน้าเหมือนตูด
เลยครับพี่น้อง
ไม่รู้มันจะเครียดอะไรหนักหนา
เป็นอะไรอีกผมถาม มันตอบผมว่า ไลน์ผลิต
ผลิตงานผิดไปหลาย K นะ มันยิ่งถูกเพ่งเล็ง อยู่ด้วย
ผมถามมันว่าตรวจดีแล้วหรือยัง คำนวนถูกต้องไหม ยูรีเช็คอีกครั้ง
มันบอกว่ารีเช็คแล้วไม่รู้ว่าผิดเพราะอะไร
มูลค่าความเสียหายครานี้เท่าไหร่
มันตอบผมว่า ประมาณ5 ล้านบาทงะ
ผมบอกว่าใจเย็นๆ อาจเป็นเกมส์นะ
สติเท่านั้นคอยสังเกตุดู ว่าคู่อาฆาตยูนะเคลื่อนไหว จากสถานี ที่ 1 ไปสถานีที่
2 และ 3 4 5 เป็นเช่นไร หาจุดอ่อน และจุดแข็งให้เจอ อีกอย่างถ้ายูได้งาน
ไม่เห็นต้องง้อเลย มันถามว่าวันนี้ผม
ไปที่ไหนบ้าง ผมบอกไปเรียบร้อย
พร้อมเล่าให้มันฟังว่า ไม่มีตำแหน่งยู แต่ไอสมัครยูในตำแหน่งคนขับรถ นะ
มันหัวเราะกร้าก
ถามผมว่าทำไมยูทำแบบนั้น
ผมบอกว่าถ้าเราเขียนตามความจริงใครจะให้เรายื่นใบสมัครละ ให้มันยื่นไปก่อน
ให้
เค้าอ่านก่อน นิสัยคนไทยชอบเซย์โนแต่ต้นมือ ไม่เปิดมาดู
แค่เริ่มเอ่ยปากหรือเห็นหน้าก็ บอกว่าไม่เอาแล้ว
อีโก้
แรงนะ
ผมส่งมันเสร็จที่บ้านผมขอตัว กลับเร็ว
เพราะต้องวางแผนการเพื่อสมัครงาน พี่น้องครับจำไว้เลยนะครับ
การ
ทำงานเล็กงานใหญ่หรืองานอะไรก็ตามต้องมีแผนการณ์
ต้องทำการบ้านทุกครั้งเราจะชนะไปกว่าครึ่ง
ผมกลับถึงบ้านอาบน้ำอาบท่าเสร็จ
ก็ เปิดคอมฯ เสริชหาแผนที่ปริ๊นท์มากาง เตรียมเอาปากกามา เพื่อวงจำกัดแอ
เรีย
เสริช เข้า BOI ดูโรงงานที่มีธุรกิจเดียวกัน อิอิ ได้แระ
ละพี่น้องมะยากส์เลย
เอามาไฮไลท์ แล้วก็วง พรุ่งนี้ส่งตาเฉินเสร็จเราจะไปกัน
ไปกะใครป่าวหรอก ผมบอกตนเองนะ ว่าเราจะไปกัน
ปากช่องครับ
โรงงานขนาดใหญ่ที่นั้นชื่อดังระดับโลกสะด้วย แล้วไล่กลับกทม เอาจากไกลกลับมาหาใกล้
โรจนะ
ที่อยุธยา แล้วก็ ไฮเทค วงๆๆจดเบอร์โทรเรียบร้อย
พรุ่งนี้ถึงเวลาปฏิบัติงานจะได้คล่องตัวเวลาเรามีจำกัด
เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปรับตาเฉินเสร็จตีรถไปเลยปากช่อง
ไปที่โรงงานนั้น 9 โมงเช้าพอดี อิอิ เราต้องทำเวลา คนอย่าง
นายจิม
ไม่เคยให้เวลาเสียเปล่า
สวัสดีครับ พี่รปภ ผมมาสมัครงานนะ
แลกบัตรเสร็จเรียบร้อย ไปที่แผนกบุคคล เค้าถามว่าสมัครตำแหน่งอะไร
ผมบอกว่ายังไม่ทราบครับเดี๋ยวผมเขียนก่อน
แล้วคุณพี่ช่วยดูว่าจะให้ผมไปไว้ตรงไหน นะครับ
อะอย่างนั้นก็ได้ อิอิ
เค้าคงไม่คิดว่าผมจะสมัครงาน เป็นผู้บริหารบริษัทนะ ผมก็เขียนใบสมัครเสร็จเรียบร้อย
ยื่น
ให้ เค้าอ่านคร่าวๆ อ้าวคุณไม่ใช่คนไทย หรือ ผมบอกว่าใช่
อ้าวแล้วทำไมชื่อเป็นฝรั่งละ ผมบอกว่าชื่อเจ้านายผม
ผมมาเขียนใบสมัครแทนนาย
อ้าวหรอ
ครานี้อ่านอย่างละเอียดเชว แหะๆๆสอบสัมภาษณ์
ไม่ต้องรอฝ่ายบุคคลตกหลุมอย่างแรง ครานี้ถามละเอียดเลยละ
ผมบอกเอางี้ดีกว่าครับ
ไม่ต้องถาม ผมเล่าเอง เพราะถ้าถามมันไม่ Cover ประเด็น ผมเล่าถึงว่านายผม
ตาเฉิน
อยากทำงานเมืองไทยอย่างแรง อยากอยู่เมืองไทย
ผมบอกว่าเงินเดือนไม่ต้องสูงเว่อร์ เดือนละล้านกว่าบาทหรอก
ไม่จำเป็น
นายผมเค้าแค่อยากเป็นไทย ซิติเซ้นต์มากกว่า
ว่าแล้ว ผมก็ร่ายยาว
เค้าบอกว่าเอางี้ เดว จะเสนอบอร์ดให้ แต่เงินเดือนไม่สูงนะอัตราคนไทย
ผมบอกว่ามะมีปังหา
ผมลากลับบอกว่าจะรีบเอาข่าวนี้ไปบอกนาย
ขากลับแวะนิคมโรจนะ นิคมไฮเทค น้อคดอร์ ยื่นใบสมัครตลอด
ได้รับคำตอบเดวกันเลย
นึกแง่ดีไว้ ว่าน่าจะมีสักโรงโอเคนะ
มาจบที่นิคมไฮเทค พอดี อ้ายหยา
สามโมงก่าแล้ว ผมต้องรีบไปรับตาเฉิน วันนี้แจกใบสมัครไป 10 กว่าโรงนะพี่
น้อง
เหนื่อยเจงๆแต่มะเปงราย พี่จิม ถือคติว่า ถ้าจะดันตูดใคร ต้องให้ถึงที่สุด
ไปรับตาเฉินตามเวลาปกติ ผมเอามาส่งบ้าน ทำการบ้านจำกัดแอเรีย
คืนวันพรุ่งนี้ วางแผนว่าจะไป ยื่นใบสมัครที่
ธรรมศาตร์สถาบัน อะไรนะจำมะได้
และก็สถาบันจุฬาภรณ์ นะไม่รอช้าวันรุ่งขึ้นจัดการทันใด
ผมทั้งอาทิตย์ไล่แจกใบสมัครให้ตาเฉินกระจายเลย เวลาผ่านไป
สองสัปดาห์ทุกอย่างเงียบสงบ ตาเฉิน บอกว่ายู
เหนื่อยมาก
ไม่ต้องลงทุนขนาดนั้นหรอก ผมบอกว่า เวลาผมเดินผมจะไม่หยุดจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย
ได้โปรด
อย่าห้ามไอ ถึงห้ามก็ไม่ฟัง
สัปดาห์ที่สาม ผมเริ่มเปลี่ยนแผน ผมบอกตาเฉินว่าเราลองเปลี่ยนฟิลด์ดีก่า
ระหว่างรองาน ตาเฉินถามว่า งานอะไร
ละ ผมบอกว่า งานเป็นอาจารย์
ตอนนี้ยูพูดภาษาไทยได้มากแล้ว เป็นอาจารย์ได้สบายมาก สนใจมั้ย
ตาเฉินบอกว่า
จะลองดู ว่าไงว่าตามกันนะ
ผมบอกว่างั้นไอเริ่มเลยนะในวันพรุ่งนี้
วางแผนเลยครับพี่น้อง ปูพรม
ไล่ตามโรงเรียนนานาชาติ ก่อน แล้วก็ตามวิทยาลัยดังๆ ได้รับความสนใจพอควร
เค้าบอกว่าบรรยาย ชม ละ 2,500 บาท ส่วนมากบรรยาย สองชม. นะครับ
ผมรีบแจ้นมาบอก ตาเฉินทันใด ตาเฉินบอกว่า ก็โอเคนะ วันละ 5,000 บาท
รายได้เสริม ยูไปบอกเค้านะว่า ไอ
สอนได้ เสาร์อาทิตย์ ดีกว่าอยู่เปล่าๆๆ โอเค
บอส เดวจัดให้
ผมบ้าอยู่กับสถานศึกษาประมาณ 1 สัปดาห์
ปรากฎว่ามีสถานศึกษาตอบรับพอสมควร ผมเริ่มวางแผนการสอน
ให้ตาเฉินว่า
จะต้องสอนอย่างไร สอนที่ไหน เพื่อให้มีรายได้สูงสุด แต่ทั้งหมด ผมยังไม่ให้ตาเฉิน
รีบคอนเฟริม
กับสถานศึกษา
ผ่านมาเดือนกว่า วันนึงผมไปรับตาเฉินกลับบ้าน
ตาเฉินลงมาหน้าเครียด บอกว่า จิม ไอ้ซอรี่ จริงๆ ผมถามว่าเรื่อง
อะไรละ
เค้าบอกว่า ไอมีเวลาทำงานที่นี้ได้อีก 15วัน เรายังหางานไม่ได้เลย จิม นายคงลำบากนะ
ผมบอกว่าไม่
ต้องห่วง ของไอ สบายๆ
ไอเงินเดือนจี๊ดเดียวก็อยู่ได้
แต่ยูละรับเดือนละล้านกว่าจะมารับเงินเดือนละ
2-3 แสนไหวหรือ สมัครงานของยูนะเรื่องยากส์ ของไอเรื่องง่าย
ไม่ต้องห่วง
ระหว่างทางมันก็ปรับทุกข์กับผมพร้อมทำหน้าเซ็ง
ผมบอกว่ายูจะเซ็งทำไม
มันบอกว่า ยังไม่ได้รับการตอบรับใดๆ ไม่ตอบก็ไม่ตอบดิ จะไปเครียดทำไม
ถึงเวลาไม่มี
ยูก็กลับบ้านไปเลียแผลทำใจให้สบาย ก็ แค่นั้น
มะยากส์
ผมส่งมันเสร็จ ผมก็มานอนคิด
มันหมดสัญญาแล้วเราจะเดินไปทางไหนต่อดีนี้ อิอิ มะกลัว กลัวทำไมจิ๊บๆนะ
มะช่ายเรื่องยากส์สำหรับผมเลย พรุ่งนี้ว่ากันใหม่นะนายจิม
ผมคิดดังนั้น
พรุ่งนี้ผมไปรับตาเฉินตามปกติ
ผมบอกเพื่อนคนขับรถด้วยกันว่าผมมีเวลาทำงานที่นี่อีกไม่เกิน สองอาทิตย์
ว่าถ้า
ตาเฉินตกงานผมคงตกไปด้วย
เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า
มีรถที่นี่ผู้บริหารชุดใหม่เพิ่งทำสัญญาเช่ามานะ พี่ลองไปคุยกับบริษัทนั้นดิ
เผื่อต้องการคน
รถ ผมพยักหน้านึกในใจก็ ดีเหมือนกัน
ผมถามว่าบริษัทนั้นอยู่แถวไหน เค้าตอบว่าบริษัทนี้อยู่แถวสนามบินน้ำ
นนทบุรี
นะครับ ดีเลยใกล้บ้านเราสะด้วย คริคริ ผมมีงานทำ ตาเฉินยังหามะได้
วันต่อมา
ผมออกไปหางานทำให้ตาเฉินตามเคย ไม่ลืมแวะที่บริษัทดังกล่าว
ไปสมัครงานนะบอกเค้าว่าทำที่
โรงงานบางน้ำเปรี้ยวที่ เอารถไปให้เช่านะ
เค้าเลยโอเครับผม แต่ผมบอกว่าต้องรอ ตาเฉินหมดสัญญาก่อน
เค้า
บอกไม่เป็นไรงานเค้ามีมาก
ผมกลับมารับตาเฉิน ในวันนั้น
ตาเฉินยิ้มร่าลงมา ผมบอกตาเฉินว่า ผีออกแล้วหรอ มันกร้ากๆ
ผมบอกว่าหัวเราะเรื่องอะไร มันบอกว่าโรงงานที่ซอยลาซาลเรียกมันไปสัมภาษณ์งะ
พรุ่งนี้ ยูพาไอ ไปหน่อยนะ
อิอิ ได้เรื่องแระ
วันรุ่งขึ้นผมไปรับตาเฉิน
ไปส่งที่โรงงานในซอยลาซาล นั่งรออยู่ประมาณ ชั่วโมงนึง มันเดินออกมายิ้มแห้งๆ
บอกว่าเงินเดือนจี้ดเดว ผมถามว่าเท่าไหร่ มันบอกว่า สองแสนก่าบาทเอง
ผมเลยบอกว่า ยูก็ใช้ชีวิตแบบคนไทยดิ
กลัวอะไร สองแสนนี่ก็เยอะนา
เช่าคอนโดแบบคนไทยอยู่ มีรายได้พิเศษจากการสอนหนังสือ สักเดือนละแสน
มีรายได้จากการค้าผ้าไหม และ
เล่นหุ้น อีกสักเดือนละสามแสน ยูก็อยู่ได้อย่างสบาย
มะต้องห่วงไอ มันพยักหน้า ผมบอกว่ามะต้องห่วงไอ เรื่อง
รายได้น้อย
ไอยกกิจการทั้งหมดให้ยู เอาไปบริหารเองละกัน มะมีปังหา
ไม่ต้องมาแบ่ง
มันบอกว่าแล้วยูจะ อยู่ได้อย่างไร ผมบอกว่าสบายมาก คนอย่างไอ
สินทรัพย์อยู่ที่ปัญญา เงินไปเที่ยว เดี๋ยวเดียวก็
มา
ไอรู้จักที่จะลงจากหลังเสือ เดวไอ ก็สร้างมาใหม่ได้ สบายมาก น่านะ
เอาตามไอว่าอย่ากังวลเกินเหตุ
มาดามยูส่งกลับบ้านไปก่อน
เวลาเราเริ่มต้นงานหิน อย่าเอาครอบครัวมาลำบากด้วย
เข้าใจป่าวเฉิน
และแล้ววันที่ตาเฉิน หมดสัญญาก็มาถึง ตาเฉินนั่งพักกะบ้าน
ผมเองนะหรือก็อยู่เทคแคร์มันก่อน ผมกะว่าเป็นช่วง
พักผมด้วย
ผมช่วยส่งมาดามกลับบ้านช่วยเก็บข้าวของ
ผมพาตาเฉินมาติดต่อห้องพัก
แถวริมถนนแจ้งวัฒนะ ราคา หมื่นต้นๆ ก็โอเคนะสำหรับคนไทย ผมใช้ชื่อผมเช่าให้
ตาเฉินเริ่มมูฟของ ของบางชิ้นไม่ใช้ยกให้ผม ผมบอกไม่ต้องหรอก
ผมตัวคนเดียวอยู่ตรงไหนก็ได้ ไม่อยาก
หอบสัมภารก ติดตัวไป
ระหว่างนั้นผมก็ ไปสมัครงานที่บริษัทรถที่กล่าวนำมาในตอนต้น
บอกว่าสิ้นเดือนผมมาทำงานนะ เค้าบอกว่ามา
แสตนบายที่ออฟฟิศ ผมบอกไม่มีปัญหา
บริษัทนี้อัพเงินเดือนให้ผมเท่าตัว เค้าบอกว่าผมนะ ซีเนียร์แล้ว
ทั้งบริษัท
มีคนรถ 3คน รถเช่ามี อยู่ 20 กว่าคัน ผมบอกเจ้าของบริษัท
รถเช่าว่าพี่ไม่ต้องกังวลนะ มีงานผมทำ ไม่มีผมรอได้
สบายๆๆ
บริษัทที่ตาเฉินไปอยู่ใหม่
ไม่มีนโยบายให้รถพร้อมคนขับแต่ให้เงินมาก้อนนึง เหมาจ่าย
ตาเฉินมาถามว่ายูมาขับ
ให้ไอ ไหม ผมบอกไม่ ยูขับเองจะได้เซฟตังค์วันไหนยู อยากไป
ตจว.บอก เดวมาบริการให้ มันถามว่าแล้วจะเอา
รถที่ไหน ผมบอกซื้อเอา
มันบอกว่าซื้อเป็นชื่อคนต่างชาติ ผมบอกว่าไม่มีปัญหา ซื้อได้ สำหรับสังหา
แต่อสังหา
ซื้อไม่ได้ ยูเบื่อเมื่อไหร่โยนทิ้ง มันพยักหน้า
รับทราบ
ผมบอกว่าอย่ารอช้าไปดูรถกันดีกว่านะเฉิน ผมพามันเดินตามตลาดนัด อะ
ได้รถเป้าหมาย ดีสำหรับคนเดว ไป
สะดุดตาที่ สามห่วงนะ สภาพสวยแจ๋วแวบ
ผมให้ตาเฉิน ซื้อทันใด รู้สึกว่ารถ ปี 95 ราคา
สองแสนต้น
พาตาเฉินตะลอนทั้งวันเหนื่อยจังครับ
พี่น้องวันนี้ขอจบแต่เพียงเท่านี้ พรุ่งนี้มาตามติดตอนอวสานงานกะตาเฉิน
ว่า
นายจิม จะไปทำไรอีก นะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น