แนวคิดแทรคติคอย่างเอาจริงเอาจังของนาย JIMBO ตอนที่ 7

 

*****************************************************************
(6)Que sera sera ...What ever wii be wii be ...แบบ นาย JIMBO
*****************************************************************

 

 

 

เช้าวันเสาร์ผมมาทำงานตามปกติ 8 โมงเช้า ลูกศิษย์จัดตั้ง มานั่งรอผม 4 คน รวม ตาเฉิน...กำลังดวดกาแฟกัน บน
โต๊ะสนาม ทุกคนลุกขึ้น Good morning teacher มุก ตาเฉิน กล่าวนำ ผมนึกในใจ ดีมันไม่บอกนักเรียนตรง
นะเนี่ย ผมกล่าวตอบ สวัสดีครับทุกท่าน นักเรียนทั้งหลาย งง กับคำที่ต่อท่านว่าทุกท่าน ถามผมว่าอะไร ทุกคนจะ
ชินกับคำว่าสวัสดีนะ อ้อ....ทุกท่าน Follow me ผมพูดดังนั้น ทุกคนกล่าว ถูก-ทาน Oh Nooooo ทุกท่าน
Again please ถูก-ท่าน เฮ้อ ปวดกบาล ข้ามเลยเนอะ พี่น้อง

ผมให้ทุกคนไปลากไวท์บอร์ดออกมา อุปกรณ์การเขียนพร้อม ผมเริ่มเลย Lesson one ก่อนอื่นต้องสอน การ
เรียก บุคคล ที่ 1 และที่ 2 ก่อน ตามมาด้วยคำว่าค่ะ ครับ คำแนะนำตัวเอง ประโยคง่ายๆ ไปไหน มาไหน ฯลฯ
ยุ่บยั่บไปหมด ข้ามๆๆอีก เสียเวลาพิมพ์ ไม่ใช่เป้าหมายนะ เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง เบรคพักจิบกาแฟ น้ำชา สัก
หน่อย

ระหว่างเบรค...ผมกระซิบตาเฉิน ให้หยิบเนคไทด์ และ ผ้าเช็ดหน้า ที่ซื้อให้ เอาออกมาหน่อยดิ เพื่อเป็นอุปกรณ์
การเรียน แน่...แน่...วิญญาน ครูลิลลี่ มาแระ...

Everybody listen me please ว่าแล้วผม ก็ชูอุปกรณ์การเรียนทั้งสองชิ้น บอกว่าเราจะมาเรียน อุปกรณ์ที่อยู่
ใกล้ตัวเรา เนคไทด์ และ ผ้าเช็ดหน้า บอส ผมใช้ประจำ และมาดามต้องใช้ผ้าเช็ดหน้า ทำความสะอาด ใบหน้า
และส่วนต่างๆของร่างกาย ทุกคนว่าจริงมั้ย

ทุกคนพยักหน้า....ผมชูเนคไทด์ก่อนอันดับแรก...อันนี้เรียกเหมือนภาษาอังกฤษ แต่ต้องพูดช้าๆ Reduce speed
เล็กน้อย เพราะสำเนียงภาษาไทย ช้า กว่าภาษาอังกฤษ ทุกคนลองพูดตามนะ เนค-ทายร์ เนคไทด์ Oh Noooooo
เนค-ทาย อา..ถูกต้องแล้ว

อันดับต่อไป ผ้าเช็ดหน้า ผมก็ใช้วิธีเดิม ให้ออกเสียงตาม อิอิ....แหม ว่าง่ายจังวุ้ยส์ ลูกศิษย์ หัวแดง

จากนั้นผมยื่น ทั้งสองชิ้นให้ทุกคนจับดู แล้วถามว่ามันคือผ้าอะไร ทุกคนบอกว่า Silk ผมถามต่อว่า ภาษาไทย
เรียกว่า อะไร ทุกคนส่ายหน้า อิอิ ...ฝรั่งทำไมโง่กว่าคนไทย ฟะ แค่นี้ก็ตอบไม่ได้ ผมนึกอีกแระ ผ้าไหม ทุกคน
ออกเสียงตามผม แล้วผมอธิบายว่า ที่เป็นชิ้นๆแบบนี้ เค้าเรียกว่าผ้า ผ้า คือคำนึง ไหม คือ คำนึง ผมอธิบายคำว่า ผ้า
และคำว่าไหม ว่าคืออะไร ระหว่างนั้นผมให้ทุกคนพิจารณาว่า เนื้อผ้าเป็นเช่นไร แล้วให้ทุกคนคอมเม้นท์ ถาม
ที่มาที่ไป ว่าผ้าไหมเกิดได้อย่างไร คนไทยผลิต แบบไหน มีมากที่จังหวัดอะไร ปุจฉาวิสัชนากัน

เริ่มล้อมอวน แล้วละพี่น้อง..เหมือนปลาทูเลยฮิ .....ค่อยตะล่อมถามถึงความสวยงามสอดแทรกความรู้เรื่อง
วัฒนธรรมไทยลงไปด้วย ตาเฉิน หัน มายักคิ้วใส่ ผม แล้วอมยิ้ม ป้าด ไอ้นี่ รู้ทันเรา ผมนึกในใจ แต่ตาเฉิน..เงียบดู
ว่าผมจะเดินเกมส์อย่างไร

ผมเริ่มเล่าให้ฟังถึงคนที่นำผ้าไหมไทยมาต่อยอด คือ Jim Thomson ไม่ใช่ Jimbo นะ เล่าประวัติคร่าวๆของ
นายจิม ทอมสัน ระหว่างนั้นทุกคนก็ยังคลำผ้าอยู่ ผมต้องการดึงอารมย์ร่วมของลูกศิษย์ผม ในกระบวนการสอน
ของผมพยายามผสมกัญชาลงไปด้วย เพื่อให้ติดงอมแงม และน่าติดตาม เหมือนครายหว่า พี่น้อง อิอิ

สวยมั้ย ผมถาม ที่ทุกคนจับอยู่ ทุกคนพยักหน้าอีกแระ รู้ไหมที่จับนะเป็นผลิตภัณฑ์ชิ้นเดียวกับ Jim Thomson
ทุกคนถามพร้อมกัน จริงหรือ รีลลี่ ? เสียงสูงเชว ผมพยักหน้าคืนมั่งอิ ครานี้ทุกคนหันมาพิจรณาอย่างละเอียด
เชียว แย่งกัน พลิกซ้าย พลิกขวา

Wow ซวยมาก....สวยๆๆไม่ใช่ ซวย ออกเสียงใหม่ ผมเลยได้โอกาส อธิบาย คำว่า สวย กับซวย ว่าความหมายผิด
กัน พูดผิดเจ็บตัวได้นะ Becareful

ผมเลยเล่าให้ฟังว่า เผอิญผมทราบแหล่งผลิต ก่อนที่ ร้าน จิม ทอมสัน จะไปรับซื้อ เค้าไม่ขายให้คนภายนอก พวก
ช่างฝีมือดีนี้เพื่อนๆผมเอง ถ้าจะใช้ส่วนตัวเล็กน้อยเค้าพอทำให้ได้ ราคาถูกกว่า ที่ไปซื้อในโชว์รูมมาก แต่อย่าไป
สนใจ มันเลยนะ มาเรียนกันต่อเถอะ ผมตัดบท

ผมก็สอนดินฟ้า อากาศ ไปเรื่อยๆ แต่ผมยังไม่เก็บอุปกรณ์การเรียนการสอน อันนั้นให้คลำเล่นกันอย่างนั้น จนจบ
การสอนในชั่วโมงนั้น ทุกคนลุกขึ้นจะเม้าท์แตกกันต่อ และขอบคุณผม ผมบอกเดี๋ยวๆ ทุกคนงง ผมบอกว่าแหม
คนขับรถนายอย่างผม เงินเดือนน้อย ไม่พอกับค่าครองชีพ ช่วยเหลือกันคนละเล็กน้อยนะ งานสอนเป็นงานพิเศษ
ถือว่าพวกยู โดเนชั่นละกัน พูดจบปุ๊บ ผมคว้าหมวกแก๊ป ออกมา ให้ทุกคนหยอดเงินบริจาค ทุกคนก็หยอดกันลง
ไป คนแรก 300 อิอิ คนต่อไป 300 และคนสุดท้าย 500 ผมนึกในใจ ฝรั่งมันก็เกทับกันเอง เหมือนคนไทยเลย
วุ้ยส์ แองกิ้วทุกท่าน ขอให้พระเจ้าอำนวยพร

ผมปล่อยให้พวกนั้นเม้าท์กันต่อ....ผมปลีกตัวเองมาถูรถ สักพักเดียว มีฝรั่งคนที่ให้ 500 นั้นแหละเดินมาหาผม
บอกว่าอยากได้อย่างนี้มั่งอะ อยากได้ผลิตภัณฑ์ผ้าไหม นะพี่น้อง เค้าถามว่าจะซื้อได้อย่างไรดี ผมบอกเค้าว่าเค้าไม่
ขายให้หรอก มันเป็นโออีเอม ฝรั่งบอกว่าอยากได้จริงๆสวยดี ผมพยักหน้าแล้วบอกว่าพอมีทางนะ แต่ยูไปเองเค้า
ไม่ขายให้หรอก เอางี้ถ้ายูอยากได้จริงๆ ยูไปดูแคตตาล้อค ของยี่ห้อดังกล่าวมานะ แล้วเอารูปให้ไอดู ไอจะลองไป
ถามเค้าให้ราคาเท่าไหร่นะ ใจเย็นนิดนึง.....ฝรั่งคนนั้นพยักหน้า....เสร็จโจร ละพี่น้อง ไม่ต้องบอกนะผมจะทำ
อย่างไรต่อ แต่ตอนนี้ ผมขอยื่นหมวกแก๊ป ให้เพื่อนๆทุกท่านก่อนนะครับ Donation please

ผมก็เทคแคร์ตามปกติในช่วงวันหยุด เอนจอยไลฟ์ ไปเรื่อยเปื่อย จนเช้าวันจันทร์ ของสัปดาห์ใหม่ ผมออกจาก
บ้านไม่ลืมซื้อน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ อีกตามเคย 4 ชุดอิอิ..ครานี้ผมซื้อ กระบอกแสตนเลส แบบมีฝาปิดเก็บความร้อน
นะ ให้ที่ร้านใส่ในกระบอกดังกล่าว ยกเว้นของผมไม่ต้องใส่ ผมไม่ซีเรียสนะ

เอาไปแขวนไว้ที่ประตูบ้านตาเฉิน ตามเคย พร้อมหนังสือพิมพ์ไทย 1 ฉบับ อิอิ...นายจิม ..เล่นไร ฟะ พี่น้องคงคิด
ตามผมไปเรื่อยๆนะ นายจิม..ทำไรต้องมีตรรกเสมอ แต่ตรรก นายจิม..อาจหลุดโลกไปบ้าง

จากนั้นผมก็มาล้างรถตามปกติ ล้างจนเงาแล้วละรถ เวลา 6 โมงตรง ตาเฉิน เดินยิ้มเพล่ ออกมา พร้อมเอา
หนังสือพิมพ์ไทยติดมือออกมา แล้วบอกผมว่าเอามาทำไม ไอ อ่าน ไม่ออก แองกิ้วนะ จิม...สำหรับน้ำเต้าหู้ กับ
ปาท่องโก๋ แล้วถ้วยนั้นยูลงทุนซื้อมานะ แพงนะนั้น ผมตอบว่าไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย ไอคิดว่ายูเหมือนแฟมิลี่ไอ
อยากให้ได้รับแต่สิ่งที่ดีๆตลอดเวลาที่อยู่ในประเทศไทย

ขึ้นรถได้..ตาเฉินก็คว้าของกิน สุดฮิตออกมา พร้อมส่งให้ผม อีกหนึ่งชิ้น แบ่งกันกินนะ กินเสร็จ เรียบร้อย ตาเฉิน
อ้าปากพูด บอกว่าเพื่อนๆไอ แฮปปี้มากกับวิธีการสอนของยู เพื่อนบ้านไอ เค้าสนใจ ผ้าไหม ด้วยละ เอานี่ว่าแล้ว
ตาเฉิน หยิยรูปภาพที่ปริ้นท์ ให้ดู เพื่อนไอ คนนึงเค้าสนใจ เค้าฝากมายู บอกว่าช่วยเช็คราคาและติดต่อให้หน่อยว่า
จะทำขายให้เค้าได้หรือไม่ เยสเซ่อร์บอส ว่าแล้วผมก็รับรูปภาพนั้นมา

เดี๋ยวจิม....ผมเลิกคิ้วตามแบบฉบับ ของผม อย่าลืมคอมมิชชั่นไอ ละ ว่าแล้วตาเฉิน ก็หัวเราะ มุกตาเฉินนะพี่น้อง

ตลอดทางผมสังเกตตาเฉิน ไม่บริหารมือเหมือนเช่นทุกครา แต่ผมไม่สงสัยไรมาก คัท..คัท...

ถึงโรงงาน ก่อนที่ตาเฉิน จะลงจากรถ ผมบอกว่าหนังสือพิมพ์ไทย ที่ไอให้ยูนะ ยูเอาหนังสือพิมพ์อังกฤษ มาอ่าน
แล้วเปรียบเทียบภาพข่าวนะ แล้ว คิดว่าข่าวมันบอกว่าอะไรละ ดูเฉพาะภาพข่าวที่เหมือนกันหรือคล้ายกันนะ เดี๋ยว
ตอนเย็น ไอจะเฉลยให้ยู ฟังนะ

วันนี้ผมไม่ต้องไปเทคแคร์มาดามนะ ผมบอกตาเฉิน ..ว่าขออนุญาตเข้าเมือง ไปติดต่อเรื่อง ผ้าไหมนะ ตาเฉินบอก
ว่าได้ ยูไปเลย เดวมีอะไรไอโทร ตาม

ผมขับรถเข้าเมือง ระหว่างทางผมยกหูโทรฯ กริ๊งๆๆๆ เฮ้ย กรู จิม พูดเองวะ เป็นไง บ้างวะ บาย ดีไหมเพื่อน ผมเอง
นะครับ สมัยเรียนหนังสือเราเรียนมาด้วยกัน เดวกรู ไปหามรึงที่ทำงาน ไปกินข้าวกลางวันกันวุ้ยส์ กรูเลี้ยงมรึงเอง
พี่น้อง คงสงสัยว่าทำไมผมโทรหาเพื่อน แทนที่จะตรงดิ่ง ไปบ้านครัว ไปทำไม ละ ใช่ไหม ไปหาเพื่อนดีกว่า

ผมนัดเจอ อ้าย บัง อิอิ เดวโดนเซนเซ่อร์ ตอน 11 โมงงะ กินข้าวกันที่เวิลด์เทรด ผมก็เริ่มดินฟ้าอากาศ ไปเรื่อย
ตามภาษาเพื่อนเก่า กินข้าวเสร็จผมก็ งัดรูปภาพออกมาให้มันดูพร้อมบอกมันว่า เอ็งช่วยเป็นโคออปเปอร์เรชั่นให้
หน่อยนะ บ้านเอ็งอยู่ในนั้น อ้ายบังมันเด็กที่นั้น อิสลามส่วนมากในชุมชนก็พี่น้องกันทั้งนั้นแระ พี่น้อง

ข้าฯอยากได้อะไรเดวข้าฯส่งเมล์ ให้เอ็งนะเว้ย เอ็งไปจัดการเลยแล้ว ข้าฯจะหาค่าขนมให้ลูกเอ็งวะ แต่ตอนนี้ข้า
บอกเอ็งว่าจะให้เอ็งได้เท่าไหร่ มันต้องค่อยเป็นค่อยไป ดูวอลลุ่ม ด้วย

เอ็ง ไปจัดการด่วนจี๋เลยนะวุ้ยส์ เอ็งทำงานเร็วเท่าไหร่ ค่าขนมลูกเอ็งก็ได้เร็วเท่านั้นวุ้ยส์ แต่ตอนนี้ เอานี่ข้าฝากไป
ให้หลานวุ้ยส์ ว่าแล้วผมก็ชูปืนพลาสติคให้มัน ผมแอบซื้อที่ก่อนที่จะถึงเวลานัดแระ

นัดแนะกันเรียบร้อย เป็นอันแยกทางกัน แยกจากมันเสร็จผมขับรถไป เอมบีเค ต่อ จอดรถที่นั้น แล้วเดินออกมา
หน้าห้าง ไปไหน ละ พี่น้อง

ผมเดินไปที่ร้านแลกเงินนั้นไงละ เฮีย....ขอเบอร์โทร เบอร์แฟกซ์ หน่อยสิ เวลานายผมอยากแลก ผมจะโทรมาถาม
เรท เฮียงะ แล้วจะให้แมสเซนเจอร์เอาตังค์มาให้นะ ว่าแล้วผมก็จดของผมให้ แลกกันนะ

ส่วนเวลานายผม จะเอาเงินไทยแลกดอลล่าร์ ผมจะได้โอนเข้าบัญชีเฮีย พร้อมผมจะแฟกซ์สลิปมาให้ รบกวนเฮีย
ใช้แมสเซนเจอร์ ไปส่งให้ผมหน่อยนะครับ

ได้ความเรียบร้อย ขับกลับโรงงานไปแสตนบาย อิอิ ผมเป็นคนไม่ชอบทำงานดับเบิ้ลเวริคนะ เข้าเมืองทั้งทีเก็บให้
หมด เวลาเทคแคร์มาดาม เราไม่มีโอกาสนะ มันห่วงหน้าพะวงหลัง

ผมรอจนตาเฉินลงมา รับกลับบ้านตามเวลาปกติ พอรถออกจากโรงงานตาเฉิน ออกปากถามว่าได้ความว่าอย่างไร
ผมก็เล่าให้ฟังว่าไปพบเพื่อน ตาเฉินถามผมว่าทำไมต้องผ่านเพื่อนละ กำไรยูก็หด ผมบอกว่าไม่เป็นไรหรอก กำไร
มากๆไอก็อยากได้ แต่ไอต้องการความคล่องตัวเวลาทำงาน แบ่งเพื่อนกินมั่งเป็นไรไป ได้ทั้งเพื่อน ได้ทั้งงานและ
เงิน กำไรนิดหน่อยไม่ใช่ปัญหา

ไอไม่มีเวลาไปตามงานทุกเที่ยว โรงงานกับในเมืองมันไกล และอีกอย่าง เพื่อนไอก็อยู่ที่นั่นเค้าประสานงานให้ได้
ไม่ต้องห่วง อินเตอร์เนท ก็มี โทรฯก็มี ไม่กวนใจช่างด้วย ช่างเค้าจะรับจ้อบ ก็รับนอกเวลางานเค้าไม่เสียด้วยกัน
ทุกฝ่าย
ตาเฉิน พยักหน้า แล้วเอามือตบบ่าผม บอกว่า ยูอาร์ โซ สมาร์ท ผมยิ้ม เล็กน้อย แล้วบอกว่า ยูนะ สมาร์ทกว่าไอ ตา
เฉิน งง แล้วถามว่าฉลาดยังไง ไอยังไม่ได้ทำอะไร ผมตอบว่า เพราะยูรู้จักใช้คนไง Push the man to the
right job

แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครานึง ตาเฉินก็ไม่บริหารมืออีก จนผมส่งตาเฉิน ยันบ้าน ลากลับบ้าน
เรียบร้อย ถึงบ้านอาบน้ำท่าทำกิจวัตรประจำวัน สักพักเดียว

กริ๊งๆๆๆ เฮ้ย ไอ้จิม กรูเอง บัง วะ...เออว่าไง ผมตอบ เค้าบอกว่า แบบอันนั้นไม่มีแล้วงะ ทำไงดีละ เพื่อนผมถาม
ผมบอกว่าเอ็งบอกเค้าแฮนด์เมด ไปเลย ข้าฯอยากได้มาสเตอร์พีซ วุ้ยส์ เฮ้ย..แพงนะวุ้ยส์ ไม่เป็นไร ข้าฯสู้ราคา
ได้ๆงั้นขอเวลา ข้าฯ2-3 วันนะ เออ มะมีปังหาเดวข้าฯเคลียร์เอง

เช้าวันต่อมา ผมก็ปฏิบัติตนตามปกติ รับตาเฉิน ตาเฉินไม่บริหารมืออีก ผมรายงานตาเฉิน ว่า แบบนั้นมันตกรุ่น
แล้ว แต่ตอนนี้ ไอ ให้ทำมาสเตอร์พีซ ชิ้นเดียวแฮนด์เมดนะ ราคาอาจแพงหน่อย ยูช่วยบอกเพื่อนยูด้วย แต่ถ้าเพื่อน
ยูไม่ว้อนท์หรือไม่สู้ราคา ไม่ต้องซีเรียส ไอ ให้ยู ถือว่ากิ้ฟ อีกชิ้นนะ

ตาเฉิน บอกว่าไม่เป็นไรลำบากยู ป่าวๆถ้าเพื่อนไอ ไม่เอา ไอ เอาเอง เสร็จโจร ผมนึก กระจายความเสี่ยงได้แระ

วันนั้นผมต้องตีรถกลับมาเทคแคร์มาดาม แต่วันนี้ไม่เข้าเมือง ไปบ้านฝรั่งด้วยกันละ วันนี้เค้ามีประชุมสมาคม
นกกระจอก ของฝรั่งผมนึกในใจ เหมือนกันหมดไม่ว่าไทยหรือเทศ เวลา ผู้หญิงเข้ากลุ่มกันเม้าท์แตก ว่างงานมาก
เนอะ

Good morning Madam ผมทักทายแล้วบอกว่า I need your help Madam มาดามถามว่าอะไรหรือ
วันนี้มาดามช่วยเอาผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นและเนคไทด์พกไปด้วยนะ มาดามถามว่า ฟอร์ว้อท


ผมตอบว่าวันนี้มาดามประชุมกัน เพื่อนๆมาดามต้องถามถึงเรื่องผ้าเช็ดหน้าและเนคไทด์ มาดามจะได้มีอวด
เพื่อนๆไงครับ มาดามยิ้ม แล้วบอกว่าได้รอเดี๋ยวนะ ว่าแล้วมาดามก็กลับไปที่บ้านเพื่อหยิบสองสิ่งดังกล่าว

ผมรอประมาณ 3 ชม. ประชุมเสร็จ มาดามเดินยิ้มหน้าบานเท่ากระด้งมาเชว มาดามบอกว่าเป็นอย่างที่ยูแนะนำไอ
นะ เพื่อนมารุมดูกันใหญ่ แล้วถามว่าไอ ได้มาจากไหน แล้วมาดามตอบว่าอย่างไรละ

มาดามบอกว่าคนขับรถไอให้มา ไม่รู้เหมือนกันว่าซื้อมาจากไหน ถ้าอยากรู้เดี๋ยวจะถามคนรถให้ ตกลงยูซื้อจากที่
ไหนละ อิอิ มาดาม ยิงคำถาม เพื่อให้เราบอกไต๋ ไม่สำเร็จหรอก มาดามเองก็ถามด้วยความซื่อนั้นแหละไม่มีวาระ
แอบแฝง คนที่มีวาระแอบแฝงนะนายจิม...เองครับ
ผมตอบว่ามาดามครับ ไอก็อยากบอกยูนะ แต่ทางไปมันยากส์ลำบาก ไอไปซื้อในสลัมนะ น้ำเน่าสกปรก ไม่มีทาง
รถเข้าต้องเดินผ่านเข้าไป มาดาม ยูก็รู้นะว่าในสลัมไม่ปลอดภัย สลัมไทยอันตรายกว่าสลัมในเมืองนอก ถ้าเพื่อนยู
อยากไปจริงๆไอจะพาไปให้ แต่ถ้าไม่อยากไป ถามทางไอโดยตรงก็ได้ไอจะบอกให้

มาดามพยักหน้าแล้วบอกว่า ขอบคุณค่ะ อ้าวมาดามหัดภาษาไทยด้วย มาดามบอกว่านิดหน่อย บอสยูสอนไอ
น้านๆๆดิคชันนารีสลีปปิ้งผมนึกในใจ ณ บัดดล

ตอนเย็นผมไปรับตาเฉินที่โรงงานตามปกติ พอพ้นโรงงาน ผมก็เล่าเรื่องที่มาดาม พกผ้าเช็ดหน้าไปให้ฟัง ตาเฉิน
ยิ้ม แล้วหัวเราะกร๊ากๆๆ

จิม....ไอต้องขอคอมมิชชั่นเพิ่มแล้วละ ผมถามเพิ่มเรื่องอะไร ตาเฉินบอกว่า ยูใช้มาดามเป็นเซลส์ เพราะฉะนั้นไอ
คิดค่าคอมเผื่อมาดามด้วย ว่าแล้วมันก็ กร๊าก ลั่นห้องโดยสาร

วันนี้มันก็ไม่บริหารมืออีกแหะ ....ผมเริ่มเข้าหาวัตถุประสงค์ทันใด บอส ไอมีเรื่องปรึกษายูนะ .....

บอส จำร้านแลกเงินที่ยูบอกว่าได้เรทดีไหม พยักหน้าตอบรับ แล้ว....ผมบอกว่าไอมาคิดดูว่าลำพังเงินเดือนไอ จี๊ด
เดียว ไอไม่อยากให้ยูควักเนื้อนะ คิดมากนะจิม..ด้อนท์วอร์รี่

มิได้บอส ไอตะขิดตะขวงใจ แล้วยูจะให้ไอ ช่วยอะไรละ มันถาม ผมบอกว่าถ้ายูจะแลกเงิน ไอ บริการให้ ฟรี ไม่
คิดกำไร แต่ถ้าเพื่อนๆยู อยากแลก ไอคิดค่าบริการนะ โดยกำไรจากอัตราแลกเงินนั่นแหละ

อือ....ตาเฉินทำหน้าเข้าใจ ผมอธิบายต่อ ผมบอกว่าแต่ไอมีปัญหาอย่างนึง ถ้าเพื่อนยูแลกเป็นเงินไทย ไม่เกินแสน
ไม่มีปัญหา แต่ถ้ามากว่านั้น ไอไม่มีปัญญา แต่ทิ้งไปก็เสียดายโอกาสนะ

ไออยากให้ยูซัพพอร์ทตรงนี้ เรื่องเงินทุนที่เกินจากนั้น ไอตัดให้ยู 20% ของกำไร ยูจะได้มีค่าขนมเพิ่มขึ้น แถมยู
ซุกไว้ในอีกบัญชีนึงก็ได้ ตาเฉินพยักหน้า แล้วถามว่าแล้วความเสี่ยงละ

ผมบอกว่าไม่ต้องห่วง เพราะไอเช็คอัพเดท จากร้านได้ ไม่มีปัญหาแต่ทางที่ดี ยูบอกเพื่อนยูนะว่า ทางทีดีขอเวลา
วันนึง ดีที่สุด ยูจะได้ไม่ต้องลงทุนเก็บเงินมาก่อน ได้ๆๆจิม..ไม่มีปัญหา แต่ไอว่า ยูไม่ต้องใช้ตังค์ยูหรอก ไอซัพ
พอร์ทให้ทั้งหมด

ผมนึกในใจ นายกู เริ่มงก วุ้ยส์ แต่ไม่เป็นไร นั้นคือวัตถุประสงค์เราอยู่แล้ว อิอิ กำไรน้อยหน่อยไม่เป็นไร แชร์
ความเสี่ยงนี่คือสไตล์นายจิม...ละพี่น้อง

เวลาผ่านไปรวดเร็วเหมือนโกหก วันเสาร์แล้วละ พี่น้อง 8 โมงตรง ผมมาถึงบ้านตาเฉิน เฮ้ย....อะไรหว่าเนี่ย ฝรั่งที่
ไหนมานะยุ่บยั่บ ไปหมด ประมาณ 10 กว่าคน

อ้ายหยา...ผมถามตาเฉิน...ว่าเกิดอะไรขึ้น ตาเฉิน บอกว่า ยูมีลูกศิษย์เพิ่มขึ้นอีกสามคน แล้วตาเฉิน ก็ แนะนำให้
รู้จัก บอส...ผมกระซิบ มากกว่านี้ไอรับไม่ไหวแล้วนะ เกิน 7 คนประสิทธิภาพการสอนด้อยไม่มีคุณภาพนะ เงิน
ไอก็อยากได้ แต่งานออกมาไม่ดี ไอ ไม่แฮปปี้ ตาเฉิน พยักหน้าอีกแระ


แล้วที่นอกนั้นละมาทำไมเยอะแยะ ผมถามตาเฉิน...อ๋อ ลูกค้ายูไง ตาเฉินบอกเค้าสนใจผ้าไหมยูนะ ผมเกากบาล
แกร้กๆ ไรหว่า ทำไมฝรั่งมันตาแหก กะอีแค่ผ้าไหม ฟะ

ตกลงวันนั้นผมสอนได้นิดเดียว เพราะต้องคอยตอบคำถามสารพัด ผมบอกทุกคนไปว่าไปดูดรูปมาจากที่ไหนก็
ได้ตามที่ยูชอบใจแล้วเอามา แต่ขอบอกก่อนว่าแพง เพราะทำชิ้นเดียว ว่าแล้วผมก็ควัก งานที่ฝรั่งคนนั้นสั่งออกมา
ให้ฝรั่งคนนั้นแล้วบอกราคาไป ย้ำบอกเค้าว่าแพง แต่กาลกลับตาลปัตร เค้าบอกว่าแพงอย่างไรก็ถูกกว่าของ
แบรนด์ ไม่มีปัญหา เค้าตอบต่อหน้าทุกคน

ทุกคนบอกว่า โอเค ไม่มีปัญหา ว่าแล้วก็ลากลับกันพร้อมแทงคิ้ว ผมคนละฉึกสองฉึก บอกว่าจะฝากรูปมาให้ เฮ้อ
นายจิม เหนื่อย อีกแระ แต่ก็ดีได้ค่าขนมผมนะ

ผมกลับจากทำงานเริ่มประสานงานกับเพื่อน ณ บัดดล ตั้งแต่วันนั้นมาจนจบอาชีพขับรถ กับตาเฉิน ผมก็มีอาชีพ
เสริม งานผ้าไหม และ งานแลกเงิน อิอิ

ยังไม่จบ อาชีพงานผ้าไหม อย่าใจร้อนนะพี่น้อง มีการต่อยอดงานผ้าไหมด้วย โปรดติดตามตอนต่อไป ตอนนี้ผม
ขอตัว ไปกินข้าว และขอจบสำหรับวันนี้แต่เพียงเท่านี้ช่วงบ่ายผมต้องออกไปข้างนอก มีนัดกับลูกศิษย์จากห้องสิน
ธรพันธ์ทิพย์ เค้ามาปรึกษาการต่อยอดธุรกิจเค้าละ คราที่แล้วผมให้ไอเดียไปแล้ว ครานี้ผมมาเอาคำตอบจาก
การบ้านที่ให้ไปคราที่แล้ว บ๊ายบาย...ทุกท่านครับ ขอให้มีความสุขกับการทำงานทุกท่านเฮงๆๆรวยๆๆ

((((((((((((((((((   Que sera sera ))))))))))))))